Zaterdag. Weekend, en niet veel te melden. Geen nieuws is voorlopig goed nieuws, en dat zal zo een tijdje blijven, want de periode van 'spectaculaire' verbeteringen is nu wel gedaan. Nu begint de tergend langzame hersteltijd. Maar we blijven berichten, want jullie verdienen het echt om op de hoogte gehouden te worden na al die mooie mails en kaartjes die Greet en wij gekregen hebben.
21u: Deze keer was het onze beurt. Het bezoekuur op intensieve wordt erg strikt toegepast. Een kwartier voor de bezoektijd verzamelen de familieleden in de wachtzaal, en op het uur komt er een verpleger/verpleegster binnen en roept als een heraut namen af van patiënten wier bezoek even moet wachten. Deze keer was het dus onze beurt. Harten slaan een slag over en adem stokt even. Dan neemt de verpleger ons terzijde en zegt dat de chirurgen even naar haar verband moeten kijken omdat er wat bloedverlies optreedt. Dat klinkt niet echt gevaarlijk maar toch ook niet geruststellend, vooral niet omdat er een chirurg voor opgeroepen werd. Na drie kwartier mogen we bij Greet en de dokter stelt ons gerust. Het waren slechts een paar bloedvaatjes die lekten, na de wondzuivering van deze morgen. Opluchting.
Vanavond was Greet redelijk wakker. Ze heeft herhaaldelijk haar ogen geopend, en ze bewoog haar mond alsof ze iets wilde zeggen. Maar dan viel ze weer in slaap...
1 opmerking:
Greet, u foto staat op onze kast, met een kleurig kaarsje voor dat constant brand. Ik hoop da gij op nen dag hier binnen komt gewandeld, het kaarsje uitblaast en zegt: 'ik kan er weer tegenaan, tegen die wereld van ons'.
Wij missen u nicht!
x
Hanne
Een reactie posten