We beginnen zo stilaan te beseffen dat "wakker" in het ziekenhuis een zeer relatief begrip is. De medicatie wordt wel degelijk systematisch afgebouwd, maar meer dan wat knipperen met haar ogen en wat grimassen trekken is er voorlopig niet bij. Wat wel goed lukt is het ademen zonder ondersteuning van de machine. Dat heeft Greet vandaag de hele dag gedaan. Voor de nacht en tijdens de verzorging krijgt ze wel nog een beetje hulp.
Mijn eigen gemoedstoestand is intussen heel wisselvallig. Als ik, zoals vanmiddag,optimistisch gestemd ben, dan is er altijd wel iemand die iets zegt waardoor ik daarna weer depri ben, of ongerust over wat er nog allemaal fout kan gaan. Als ik dan de volgende keer binnenkom met een heel klein hartje, dan krijgen we weer goed nieuws te horen, waardoor mijn stemming weer helemaal omslaat. Ik probeer mezelf dus bang te houden, in de hoop zo wat extra goed nieuws uit te lokken.
7 opmerkingen:
Lieve Ria,
Ik denk dat wij hier allemaal maar half beseffen waar jij en je man jullie dagelijks moeten doorspartelen. Jullie dochter al bijna 3 maanden zien liggen met heel kleine vooruitgangetjes, soms weer optimistisch nieuws zoals gisteren toen Greet een beetje rechterop werd gezet en dan vandaag weer diep in slaap, jullie leven al weken in de verwachting van haar weer wakker te zien en het gaat zo langzaam. Ik denk echt met veel bewondering aan jullie en ik vind het fantastisch dat jullie elke dag dit blog bijhouden met telkens weer een leuke foto van Greet. Ik denk dat danzij die foto's iedereen die dit blog volgt Greet in zijn hoofd en hart draagt.
Het is gek hoe via internet zo'n voor mij totaal vreemd meisje een plaats in mijn hart is gaan innemen en dat er geen dag voorbij gaat zonder dat ik ga kijken hoe het is met haar, terwijl ik dat zachtje muziekje van La vie en rose hoor!
Veerle in Aarlen
Wauw, dat van dat alleen ademen, dat is sowieso een goede stap vooruit. Altijd een beetje verder. De finish is nog ver, maar, de start godzijdank ook! En onderwijl staan massa's gekke supporters met vlagjes te zwieren.
Dat ze niet in één twee drie wakker is, dat kunnen we ni verwachten he. Testen en proberen. Op een dag dag gaat er hier geweldig nieuws te lezen zijn (zoals vandaag knipoogde greet eens naar ons kaat toen die luidkeels riep 'sistaaaaa').
En die ups en downs, tzou maar raar zijn als we permanent met een smile op ons gezicht zou rondlopen he. Liever dan wat voorbehoud, zodat greet ons allemaal versteld kan laten staan, en dat jullie kunnen zeggen 'zie wat een pracht van een dochter!'
Liefs!!
Dag Greet,
In de lente van 2003 deed je mee met Rainmaker, een jongerentheater waarmee we een viertal keren optraden.
Jij schitterde in je rol. Ik herinner me een solodans van jou op muziek van Enya. Elke voorstelling volgde ik vanuit de koelissen. Maar iedere keer dat jij het podium opstapte om je dans uit te voeren, liep ik om,
naar de achterkant van de zaal zodat ik kon genieten van je dansprestaties. Telkens liepen de rillingen over mijn rug.
Via deze weg kan ik je geen foto uit die tijd meesturen, die heb je nog tegoed.
Elke dag bid ik dat je (snel) beter wordt. Er zijn ontzettend veel mensen die op je wachten en van je houden. Je treft het wel met zo’n lieve familie en vrienden die je met liefde omringen.
Alle goeds voor jou van Erik Van Vaerenbergh
Liefste Greet,
Ik was echt geschrokken als ik het las van je ongeluk,ik heb het toevallig gevonden op internet door het artikel van Sander Peeters te lezen.Ik schrok toen ik las dat jij een zwaar ongeluk had gehad in september.
Je bent echt een lief meisje,je hebt nog waar ik heb gewerkt vakantiewerk gedaan samen met Liesbeth en dat ik dacht toen, dat jullie zusjes waren.(waarop je zei,dat denkt iedereen)
Je zei dikwijls dat je heel graag met mij werkte omdat ik niet zo streng ben.Je was echt een toffe jobstudent.Jij en Liesbeth waren echt twee opgewekte meisjes,ik was eens de sigaretten aan het aanvullen en ik hoorde twee meisjes zo lachen en het waren jullie.Jullie kwamen direct naar mij en vroegen hoe het was.Toen ik zei dat ik zwanger was van ons eerste kindje,was je zo blij en vroeg je voor wanneer is het en ik zei hij is uitgerekend voor 28 oktober,waar jij op antwoordde,zorg dat hij op 24 oktober wordt geboren,dan verjaar ik.Toen was het de laatste keer dat ik jullie had gezien,jullie werkten er toen al even niet meer(jammer).Ik vond het zo tof om met je samen te werken.Ik hoop dat alles goed komt met je en als ik de kans heb kom ik je zeker eens bezoeken.
Vanwege,
Sandra,Danny en onze kindjes Keanu(27oktober2006) en Kari(19december 2007).
Dikke xxxjes en knuffeltjes.
lieve Ria,
het toch normaal dat je niet elke dag er even goed tegen kan, wij hier in Hasselt zeggen ook vaak hoe lang gaat het nog duren, wij ondervinden ook de spanning, dus wat jij en Luc moeten doormaken kunnen we ons waarschijnlijk niet eens voorstellen. Maar er zijn heel veel mensen die met jullie meevoelen en elke dag aan jullie en Greet denken dus trek daar maar aan op en denk aan al de leuke dingendie jullie samen hebben gedaan en nog gaan doen want Greet komt er wel. Ik zei nog vanmorgen tegen bomma, de dag dat Greet zelf een stukje schrijft op de blog gaat de wereld te klein zijn, er gaat overal gejuig klinken en gaat er gezoend worden en champagne uitgeschonken worden en wie weet wat nog..... en IK kijk naar die dag uit.....
veel liefs van ons
Annick en Philippe
dag Luc en Ria
zoals al zoveel mensen schreven: wat een emoties roept jullie (waar gebeurd) verhaal op ... zoveel moed, zoveel hoop, zoveel liefde en vriendschap - en dan de trieste confrontatie vorige week, met Sander (én deze week, maar emotioneel wat 'verderaf' die dame aan den Travoo ...): in mijn hoofd en hart lukt het niet meer zo goed 'alles op een rijtje' te krijgen. Hoe kwetsbaar en nietig zijn we allemaal(ja, àllemaal! en elke dag), en wat een angst gaat daar soms mee gepaard (als moeder, als kind, als geliefde) ... Maar hoe sterk en onoverwinnelijk kunnen mensen zijn gewoon door er voor elkaar te zijn, elkaar vast te houden.
De dag dat Greet wakker wordt en al die reacties hier leest, hoort wat voor een wonderen jullie als ouders doen, daar zal ze pas écht moeten van bekomen ...
Groeten en tot zondag op het bal!
Trui en Johan (van Rijweg 47)
Het is waar wat trui zegt:
Er zijn op 2.5 maand tijd in ons dorpje Herent toch al 3 zwaar ongevallen gebeurt met vrachtwagens.
Herent is gewoon één bouwwerf geworden,ze zouden beter geld investeren voor veiliger verkeer en meer lichten zetten.
Ik woon op de Mechelsesteenweg,juist over waar ze nu een monument van appartementen aan het bouwen zijn en ik moet zeggen,het is hier levensgevaarlijk met die vrachtwagens.
Ik hoop dat ze in de toekomst wat meer investeren voor een veiliger verkeer.
En hopen wordt Greet snel beter,want ik denk er nu de ganse dag aan,het is een pracht van een meisje met een mooie glimlach.
Familie Ladrague - Vrebos
Mechelsesteenweg,581
3020 Herent
Een reactie posten