Dag 110

Greet was vandaag bijzonder goed gezind. De glimlachjes leken wel in de uitverkoop. Ze voelde zich blijkbaar erg goed, en dat liet ze merken, bij het lezen van de kaartjes, bij het uitpakken van het kadootje van vandaag, bij het drinken, en zelfs bij het bezoekje van de dokter.
De dokter is nog eens langs gekomen, om te vertellen hoever de zaken staan. Hij vroeg haar of ze dat zelf ook wilde horen, en toen knikte ze ijverig van ja. En ze kon er ook goed tegen om dat allemaal te horen. Waarschijnlijk weet ze intussen wel al min of meer wat er allemaal aan de hand is, maar ik denk niet dat ze alles al beseft. Maar de dokter was tevreden over de vooruitgang die ze maakt, en dat zal voor haar ook wel goed zijn om te horen.

De spraakcomputer die gisteren bij haar bed stond, was weer een beetje aan de kant geschoven. Het een voor een aanduiden van de lettertjes, die dan ook nog eens in een ongewone volgorde staan, is iets wat veel concentratie vraagt. Dat lukt dus nog niet zo goed. Misschien dat we straks nog eens proberen. De kans is ook groot dat ze binnenkort een "spraakcannulletje" krijgt, in de plaats van het buisje waardoor ze nu ademt. en dat zou het mogelijk moeten maken om echt te praten. Dat gaat hopelijk beter, en dat moet ze vroeg of laat toch opnieuw leren.

Vanavond sliep ze weer toen we binnentraden. Liesbeth (de verpleegster) zei dat ze heel de namiddag geslapen heeft, en blijkbaar zo diep dat ze veiligheidshalve de beademing heeft aangelaten. Het kan maar deugd doen denk ik dan. Enfin, we hebben haar toch maar wakker gemaakt want we komen tenslotte niet graag voor niks. Dat wakker worden duurde wel even, vooral die pogingen van haar om haar ogen open te doen en dan ook open te houden, maar zo kennen we haar tenminste terug :-).
We hebben wat gekletst en wat gedronken. Dat wil zeggen dat wij veel babbelden en af en toe wat water spoten in Greet haar mond, terwijl dat arme schaap maar pogingen bleef doen om iets te zeggen, met haar lippen. Beeld maar geen klank in het jargon. En iedere keer dat ze iets wilde zeggen interpreteerden we dat gemakshalve als "water" en dan spoten we weer wat water in haar mond. Gelukkig hadden we het af en toe juist.
Bericht aan Liesbeth (de vriendin): roze konijnen zou ze eigenlijk wel zien zitten
Bericht aan Helena: van vuile moppen krijgt ze toch nog buikpijn