Dag 107

Vandaag was Greet heel wakker. Super! Ze knikte enthousiast ja en nee op alle vragen die we haar stelden. We hebben eindelijk een echt (toch bijna echt) tweerichtingsgesprek kunnen voeren. Ze kon ons onder andere duidelijk maken dat ze te warm had en dat we het dekentje van haar af moesten halen. Hiervoor was natuurlijk wel een hele serie van ja-neen vragen nodig. Ook mochten we van haar de muziek in haar kamer niet opzetten. Waarom niet was niet echt duidelijk, misschien was dat te vermoeiend voor haar. Als ze nog een klein beetje sterker is zal terug kunnen praten. Dan kan ze eindelijk echt duidelijk maken wat ze juist wil en waar ze last van heeft.

We hebben haar uitgelegd waar ze was en hoelang ze er lag. Het was duidelijk dat ze dit begreep maar ze kon er tegen en schoot niet in paniek. Als we vroegen of ze wist waarom ze in het hospitaal lag knikte ze van ja, dus daarover hebben we voorlopig maar gezwegen.

Ze heeft vandaag weer verschillende keren geglimlacht, zelfs als we zeiden dat ze moest lachen in plaats van zo ongelukkig te kijken.

Ook kan ze al vrij goed met haar armen bewegen. Ze zit dan vooral aan de beademingsbuis te voelen, waarschijnlijk omdat ze dit irritant vindt. Ze heeft zelfs naar ons gezwaaid toen we naar huis gingen. Daarna zeiden we dat ze haar ogen moest toe doen en nog wat moest slapen deed ze dit onmiddellijk. Zo kan ze wat uitrusten zodat ze straks bij het avondbezoek opnieuw zo wakker kan zijn.

En al dit is gebeurd juist op die ene dag dat mama eens thuis is gebleven. Hopelijk is Greet straks dus uitgerust.

Roel