Dag 100

Honderd dagen. Honderd dagen slaapt ze al.
Honderd dagen van vechten, en volhouden.
Honderd dagen van afwachten, bang zijn, en dan weer eens blij met een klein stapje vooruit.
Honderd dagen. Moeten we dit nu vieren omdat we blij dat ze al zover geraakt is? Of moeten we juist treuren omdat ze hier zo lang moet liggen in de plaats van van het leven te genieten?

Honderd dagen slaapt ze al. Dat is niet hetzelfde als 100 jaar natuurlijk, maar toch is het lang, en is het tijd dat ons prinsesje ontwaakt. Vanmiddag deed ze nog een stevige poging, maar de medicijnen kunnen slechts heel langzaam afgebouwd worden, omdat ze anders last zou krijgen van allerlei neveneffecten.

We hadden ook nog een gesprek met een dokter. Vanaf vandaag is de continue dialyse weer gestopt, en krijgt ze een korte dialyse dagelijks gedurende een uurtje of twee. We moeten er wel op voorbereid zijn Greet hierdoor weer koorts gaat krijgen. Zolang die niet al te hoog oploopt en er geen infecties gevonden worden, moeten we ons dus niet ongerust maken (zegt de dokter, of dat ook gaat lukken is nog wat anders.)

20u: We waren verwittigd, maar dat haar temperatuur zo snel en zo hevig zou oplopen hadden we toch niet verwacht. Ze was wel erg warm, en ze had er duidelijk veel last van. Nog steeds volgens diezelfde dokter is dit een fase waar ze onvermijdelijk vroeg of laat doorheen moet. Het is alsof ze moet afkicken van de kunstnier, en blijkbaar vinden de dokters dat Greet daar nu sterk genoeg voor is. We doen ons best dit te geloven, maar het is moeilijk haar zo te zien.

Intussen is er weer eens iemand van de technische dienst langs gekomen om de temperatuur van haar kamer bij te regelen. In het begin, toen Greet regelmaat sterk afkoelde tijdens de verzorging, kregen ze de kamer niet warm genoeg, en nu kregen ze de temperatuur niet meer beneden de 25 graden. Dat is nu weer opgelost, dus hopelijk helpt haar dat ook een beetje om wat af te koelen.