Greet is elke dag zichtbaar wat sterker. Ook het spreken gaat elke dag een beetje beter. Alleen ziet ze dat zelf niet zo. Voor haar gaat het allemaal veel te traag. Ze zou zo graag rechtzitten, gebaren maken, verhalen vertellen, maar dat gaat allemaal nog niet.
Geduld meisje, het zal er sneller zijn dan je denkt, ook al kan je dat vandaag nog niet geloven. Maar ja, geduld is nooit je sterkste kant geweest.
3 opmerkingen:
Greet, ik ben echt blij dat ik je nog eens gezien heb! Het was zo lang geleden, ik denk twee jaar of zo... En het is waar wat je mama zegt: geef de moed niet op, je hebt al hard gevochten en iedereen bewondert je daarin, en je maakt heus wel vooruitgang, ook al zie je dat zelf niet zo. Mijn bompa zei vroeger altijd: bergske per bergske, en zo zal het zijn.
Maar je moet het niet helemaal alleen doen, want we blijven er voor jou!
Dikke zoen
Greetje,
ik heb 130 dagen aan jou gedacht. 130 dagen je stem gehoord, je lach,...
En nu je eindelijk terug kan praten weet ik plots niet meer hoe dat klinkt.
Hoog tijd dat ik daar weer eens naar kom luisteren. Ik vermoed dat er wel mensen zijn die je dringender wil zien dan je tantekes, maar ik schrijf me alvast in op de wachtlijst.
Tot gauw!
Tante Els
Dat gevoel ken ik: je hoofd begint te genezen en je wil weer de dingen van vroeger doen, maar je lichaam wil niet meewerken. En dat is soms moeilijk te verwerken. Maar als haar hoofd er al naar staat zal de rest wel volgen!
Een reactie posten