Omdat niet elke dag leuk is of gewoon draaglijk, was Greet vandaag wat neerslachtig. Een zeurende hoofdpijn die zich al een paar dagen aankondigt, een slechte nacht vanwege misselijkheid en buikpijn, en misschien ook een beetje teveel opwinding de vorige dag. En om het helemaal te verknoeien, komt dan dat vreselijke apparaat binnengerold voor de dagelijkse dialyse. Kortom een recept voor tranen en ontroostbaarheid. Zelfs Michiel kon nauwelijks de sfeer opkrikken. Eigenlijk had ik veel meer zulke momenten verwacht, dus al bij al valt het wel mee. Toch is het moeilijk voor ons om haar dan achter te laten, maar Greet gaf te kennen dat ze eigenlijk liever wilde slapen. Hopelijk is ze straks in betere form als Josep komt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten