De dagen beginnen al merkbaar te lengen, ook voor Greet die nu ongeveer een maand wakker is en het wachten beu is. Het is nu wel duidelijk dat haar neerslachtigheid vooral te maken heeft met verveling, en met het feit dat ze niet kan doen waar ze zin in heeft. Dat is iets wat ze vroeger ook wel eens had, een slechte bui vanwege verveling, of omdat ze iets anders moest doen dan ze eigenlijk wilde. En voor een vervang-activiteit is ze dan niet te vinden. Dat is waarschijnlijk niet hoe jullie Greet kennen, maar voor ons toont ook dit dat ze nog steeds de oude is.
Vanavond moest er weer geoefend worden. Het was al weer even gelden dat het spreek-buisje nog eens dienst gedaan had, maar ze kan het niet blijven uitstellen. Nu ze een beetje sterker begint te worden, zal ook het spreken wel beginnen vlotten. Op dit ogenblik kost het haar wel nog heel veel moeite. Na een paar keer "Ijskreem, ijskreem...." was ze helemaal buiten adem. Morgen oefenen we op "tiramisu".
1 opmerking:
wauw...respect greet. en heel de familie.
khoop dat de buien overgaan ma ik geloof zeker dat je je daar kan over zetten, uiteindelijk. plus inderdaad, heb we dat allemaal al niet eens, en zeker als we ons vervelen.
nog heel veel moed!
ellen
Een reactie posten