Dag 136

Zondag, rustdag, Vandaag geen kine, geen dialyse, alleen uitrusten van de emoties van de afgelopen week. En dat zijn er genoeg geweest, zowel positieve als negatieve, met de operatie met bijbehorende pijn, de koorts, de verveling, maar ook het feit van elke dag wat sterker te zijn, en wat meer te kunnen... en het speciale bezoek natuurlijk.

21u: We hebben het hier al eens gezegd, een "statusoverzicht" heeft iets dubbelzinnigs. Je hoort dat er vooruitgang is, maar tegelijk wordt je weer geconfronteerd met de werkelijkheid. Wat we tot nu toe konden wegmoffelen achter de goede vooruitgang die ze maakt wordt weer in het volle daglicht geplaatst. Niet dat er onverwachte complicaties zijn of toestanden die er voordien niet waren. Nee, alles gaat eigenlijk zo goed als het kan, maar dan komen er dingen ter sprake die er altijd aanwezig waren en die nu weer bij naam en toenaam genoemd worden en die we voor onszelf toch liever verzwegen hadden gehouden. En de afgelopen maanden hebben we zo vaak gedacht "Als ze het maar haalt, dan is al de rest minder belangrijk, of dan kunnen we dat wel aan". Maar nu worden we steeds meer geconfronteerd met "de rest", en dan valt het ons toch nog zwaarder dan we verwacht hadden.

Ook voor Josep was het vandaag weer een moeilijke dag, want hij moest alweer afscheid nemen, zonder goed te weten hoe het allemaal verder zal verlopen. Hij vertrok dan ook met een zwaar gemoed, maar de last die hij meeneemt, is Greet lichter geworden, want ze was duidelijk zeer gelukkig dat hij weer eens gekomen is.