zaterdag 1 november 2008

Dag 37



Een zondag die geen echte Zondag is. Een feestdag zonder reden om te feesten. Een 1 november dag in al zijn troosteloosheid. We missen je.

15u: Vandaag heb je nog wat bloed bijgekregen, omdat er vannacht een bloedvatje stuk was in je buik. Geen ramp, gewoon een ongemak, vooral dan voor de verpleger. Verder ben je weer wat meer onder verdoving omdat je een beetje te vaak wakker werd en telkens begon te wenen. Slecht voor je hart en je algemene conditie, maar die worden nu dus een beetje rust gegund. Positief is dat je sondevoeding weer verder is opgedreven zodat je lever, die te lijden heeft van onder meer de intraveneuze voeding, kan recupereren.

3 opmerkingen:

marcel de prins zei

Luc en Ria,

sterkte op deze trieste dag.
Zon dag komt nog,
marcel, lieve, johan

Lena zei

Dag Greet,

Mag ik me even voorstellen?
Ik ben Lena en ik ben vorige week geboren OP JOUW VERJAARDAG! Mijn mama en papa zijn Els en Bert van de Sergeysstraat en mijn broers zijn Jules en Stan.
Net als jij slaap ik ook heeeel veeel en moet ik nog heel veel leren. Misschien kunnen we volgend onze verjaardag samen vieren? Misschien kunnen we dan ook al een beetje stappen?
Dat is een afspraak, oké.

Vele groetjes,
Lena

walter debroyer zei

Dag Greet, dag Luc en Ria, dag Kaat en Roel,

Welke woorden zijn er voor zoveel on-vrede?
Wat kunnen we zeggen?
Natuurlijk dat we duimen, natuurlijk dat we jou en je gezinnetje het echte allerbeste toewensen.

En dat doen we dan ook: duimen, het echte allerbeste toewensen.

Het doet me stilstaan bij hoe klein we als mensjes zijn.

En tegelijk hoe groot,
want als ik zie, hoor, lees hoe jullie alle 5 hier grootse dingen doen, dan kan ik alleen maar verwonderd toekijken, dan kan ik alleen maar mijn hoed afzetten en knikken: "chapeau!" voor zoveel sterkte, zoveel moed, zoveel draagkracht.
En dan wil ik niet wegdrukken dat er ook ellende is, maar de kracht, die jullie hier laten zien is sterk, heel sterk!

Doe zo door!
Vecht, strijd, leef!
En als het dan even minder gaat, weet dat je langs mag komen, weet dat er zoveel mensen zijn, die mee-dragen.

Tot in den draai,
Ook een dikke knuffel van An-Katrien, Jonas, Wout en Ian.

Walter