zaterdag 29 november 2008
Dag 65
Wat later dan gewoonlijk, maar de computer deed vandaag een beetje moeilijk. Onze computerexperts hebben zich eens kunnen uitleven vandaag, en nu moet ik alles opnieuw ontdekken. Maar we zijn terug op gang.
Met Greet ging alles prima vandaag. Ze was rustig, alles stabiel, en 's avonds een heel klein beetje wakker. Als ze onze stemmen hoorde, begon ze een beetje te wenen, maar ze doezelde al snel terug weg. Volgens de verpleger is dat niet erg, dat ze zo reageert. Dat is een teken dat ze haar toestand niet zomaar accepteert, dat ze vecht, dat ze weer beter wil worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Lieve Greet,
Als ik kon bewoog ik de aarde op zijn platen om jou gevecht gemakkelijk te maken, een wedstrijdje dat je op je wollen sokken wint. Het stomme is dat ik dat niet kan, maar winnen zal je, écht waar! Tis nog wat te vroeg om al je geitenwollen sokken aan te trekken, maar ook dat moment komt! Dus hoe lastig het ook is nu, volhouden he! Dat komt allemaal terug in orde! Daar zijn we allemaal rotsvast van overtuigd. Ik hoop dat je binnenkort sokken kan aandoen, want da's gene zever, maar sokken helpen! Dat is zelfs een mythe in de vroedkunde, vrouwen die hun sokken aanhouden hebben de beste bevallingen, en dat klopt! Binnenkort ben je met die sokken aan sterker dan ooit. Ik wil ze zelfs voor je breien!
Zoen
greetje!
Ik ben je achterna gegaan door zelf met de fiets te vallen en mijn arm te breken... Al is de gebroken arm bij jou wel de minste zorg.
Anders zal ik voor jou de arm doen herstellen, dan moet je dat al niet meer zelf doen :)
Ik blijf 200% in u geloven, babe!
hopelijk tot snel!
xxx
Langzaam klom ze de berg op... een lange tocht voor de boeg! Klimmend, puffend, zwetend... stapje voor stapje omhoog... Af en toe neerstrijkend om op adem te komen... Af en toe zelfs een stukje afdalend om een ander begaanbaar pad te vinden... Dan weer langzaam maar vastberaden verder klauterend naar de top...
Om... daar te kunnen genieten van de pracht, het zicht, het weidse... om van daar te kunnen zwaaien naar alle juichende supporters in het dal... om daar de zon te zien en te voelen... en om daar te beseffen dat ze er geraakt is en er terug staat!
Greet, veel liefs en sterkte!!
Een reactie posten