Vandaag ben ik alleen bij je geweest. Mama was ziek en heeft jou dus de hele dag niet gezien. Dubbel ziek dus.
Je zag er goed uit. Zo goed als redelijkerwijs kan verwacht worden gezien je toestand, dat is de formulering die ik vaak gebruik, want dat is het ook. Je ziet er eigenlijk niet goed uit. Je hoort er uit te zien zoals op die foto, met je haren in je gezicht geblazen in plaats van netjes geschikt op je hoofdkussen, springend door het landschap in plaats van stilletjes in je bed. Maar toch zie je er goed uit want je hebt er al veel slechter uitgezien de laatste weken. Het is maar relatief. Hoe is het met haar? Een beetje beter, ja, tegenover eergisteren, maar oneindig veel slechter dan pakweg 2 maand geleden.
Dat klinkt wel erg pessimistisch, maar ach, dat mag af en toe, en diep van binnen is er de hoop en het vertrouwen dat het allemaal goed komt met jou. En niet relatief!
3 opmerkingen:
Ik wil jullie nog eens heel veel sterkte wensen. Jullie zijn zo moedig. Dit moet zo ongelooflijk zwaar zijn. Ik hoop dat jullie snel meer en meer lichtpuntjes te zien krijgen, als een nachtelijke bewolkte hemel die opklaart. Ik heb al een vriendin gehad die heel goed hersteld is na een zwaar accident en ik hoop en geloof dat dit uiteindelijk met Greet ook zal gebeuren. Ze mag me mee leren dat verkeersongelukken niet altijd falikant hoeven af te lopen. Komaan Greetje, we blijven aan je denken. Ik denk heel vaak aan jou en je familie en stiekem hoop ik dat dat helpt. Maar als ik jullie ooit echt kan helpen, moeten jullie dat zeker laten weten.
Groetjes Eva
Beste Luc en Ria, Kaat en Roel,
ik denk dat jullie nu waarschijnlijk in een nog zwaardere periode zijn gekomen, waarop je je afvraagt of het einde van de tunnel wel ooit in zicht komt. Dat stel ik me tenminste zo voor. Tegelijkertijd denk ik dat jullie taaie mensen zijn met een taaie dochter. En dan zijn er al die mensen, familie, vrienden, kennissen en buren en nog anderen, die jullie via dit forum steunen in hun woorden en gedachten, in beide richtingen.
Ook de donkere dagen die jullie en ons nu een hele tijd omringen, moet je trachten door te komen. Wellicht door je reserves aan te spreken, veel geduld te hebben, soms kwaad te worden, de zinnen eens te verzetten, elkaar goed vast te pakken. Hou het vuurtje brandend, al is het op een laag pitje. Geloof kan bergen verzetten.
Van Greet, Rijweg 49
Ik blijf ook heel veel aan Greet en jullie, de ouders en broer en zus, denken. Het moet zo ongelooflijk moeilijk zijn Greet dagelijks in de coma te zien en zoveel hoop te koesteren dat het vlug beter wordt en te zien dat het zo traagjes gaat.
Ik blijf vertrouwen hebben in de goede zorgen van het medische team van Gasthuisberg en het herstel van Greet.
Veerle in Aarlen
Een reactie posten