dag 59

Dag lieve Greet,
Tijd voor nog een briefje aan jou. Een tijdje geleden vonden we deze foto van jou, en we dachten direct terug aan het verhaal van die twee meisjes, de een stil in het ziekenhuis en de ander levendig in onze herinnering. Akelig treffend is die compositie, alsof je bij het maken ervan al een voorgevoel had van wat er ging gebeuren.
Gisteren hebben we een lange babbel gehad met een van jouw verplegers. Hij had je al een tijdje niet meer gezien, en was diep onder de indruk van de manier waarop je wonden aan het herstellen waren. Hij vroeg zich hardop af waar je de energie vandaan haalt om dit te bereiken. Een deel van het antwoord ligt natuurlijk klaar, je ben bezig het gezonde deel van je lichaam te verteren, af te breken, om die energie eruit te halen. Je smelt zienderogen weg, jouw armen zijn al verworden tot stokjes, en je gezicht begint ook al stilletjes in te vallen. Maar dat zijn dingen die wel weer goed komen eens alle verwondingen geheeld zijn, dat weten we wel. De positieve kant is dat jouw lichaam die hulpbronnen aanspreekt om de wonden te genezen, en dat je de mensen daar paf van doet staan. Daar zou je nogal eens van genieten moest je je ervan bewust zijn. Misschien kan je er later echt van genieten, als je er klaar voor bent om dit te lezen. Slaap nu maar verder en verwonder de wereld nog wat.
Je papa,

Vanavond lag je daar weer heel rustig, bijna als Sneeuwwitje. Heel toepasselijk op een dag als vandaag, terwijl de sneeuwvlokjes tegen je raam dwarrelen, maar jij ze niet ziet. Intussen zijn al je "parameters" weer goed, en ben je weer klaar voor een volgend stapje. Dat wil zeggen dat je morgen weer naar de operatiekamer gaat. We hopen op goed nieuws morgen avond, en dat al je supporters je hun energie toesturen, zodat je die toch wel zware dag goed aankan.

PS Bestaat er ook zoiets als een vaderkloek?