Zeven weken al. Toen de dokters op die eerste dag zeiden dat ze een aantal weken onder narcose zou gehouden worden, hadden we nooit gedacht dat dit meer dan zeven weken zouden worden. Het begint stilaan op een winterslaap te lijken.
14.15u: Daarnet was er een telefoontje van het ziekenhuis om te zeggen dat Greet terug is op haar kamer. De ingreep is goed verlopen. De kunsthuid van haar rechterbeen is weggehaald en vervangen door donorhuid. Niet echt een stap vooruit, maar het allerbelangrijkste is nu de beginnende infectie onder controle te houden.
Met dank aan Annelies voor de foto.
1 opmerking:
Sinds ik enkele weken gehoord heb wat er met Greetje was gebeurd, kom ik hier elke dag een kijkje nemen in de hoop op een klein beetje vooruitgang en een klein beetje goed nieuws.
Het doet echt deugd om te zien dat Greetje vooruitgaat. Met kleine stapjes, maar ze gaat vooruit en dat is wat telt! T is altijd al een straffe madam geweest en iemand die zich ogenschijnlijk door niets liet deren. En laten we hopen dat ze met diezelfde kracht blijft verder vechten om te genezen.
Het moet met momenten echt ongelofelijk moeilijk zijn om de energie en moed te hebben om hier na een vermoeiend ziekenhuis-bezoek nog even iets neer te pennen, maar dat jullie het doen, vindt ik zo'n prachtig iets.
En ik hoop echt met heel mijn hart dat Greet snel met eigen ogen kan zien wat voor een geweldig team ze achter haar heeft gehad deze afgelopen lange weken...
Heel veel moed, kracht, hoop,...
Ik blijf aan jullie allemaal denken!!
Hanna
Een reactie posten