Dag 41

Vandaag hebben de dokters een stafmeeting gehad om ons Greet nog eens in het lang en het breed te bespreken, en daarna is een van de dokters met ons komen praten. Uiteraard gingen we daar met een klein hartje naar toe, omdat tijdens we dit gesprek waarschijnlijk te weten zouden komen wat haar vooruitzichten zijn op lange termijn.
En al bij al blijkt het allemaal nogal mee te vallen. Het had zoveel erger kunnen zijn.
Morgen wordt de wonde op haar buik gedicht, en als het allemaal goed verloopt krijgt ze misschien zelfs haar eerste huidtransplantatie. Haar bekken heeft waarschijnlijk geen verdere behandeling nodig, en ook voor de breuk van haar elleboog zijn er op korte termijn geen ingrepen gepland.
Vandaag is ook de kine gestart, en moet ze dus beginnen fitnessen. Haar gewrichten, en dan vooral de knieën, zijn een beetje stram geworden van het lange stilliggen, en die moeten dus stilaan weer soepel gemaakt worden. De beweeglijkheid van haar heupen bleek beter dan verwacht.
Blijft natuurlijk het gegeven dat ze nog steeds onder narcose is, dat ze nog een paar maanden op intensieve zal moeten blijven en dat haar revalidatie zeer veel tijd zal vragen. En ook dat complicaties nog steeds een reële mogelijkheid zijn. Blijf dus nog maar duimen voor Greet.