Dag 218

Na de operatie van vorige week hadden we eigenlijk stiekem allemaal gehoopt op spectaculaire vooruitgang. Dat was blijkbaar een beetje al te optimistisch. Alles is goed verlopen en goed aan het genezen, maar dat betekent nog niet dat ze nu zonder problemen rechtop kan zitten en haar benen beginnen te bewegen. Dat hangt namelijk niet alleen van haar bekken af, maar ook van de huid en de spieren, en voor die willen meewerken, dat zal nog de nodige tijd vragen.

Greet moest deze week nog door een moeilijk moment. De politie is langs geweest om haar versie van het gebeuren te horen. Ze herinnert zich nog zeer goed wat er gebeurd is, en hoe het allemaal gegaan is. Maar het was niet leuk om dat allemaal tot in de details nog eens te moeten doornemen. Gelukkig is de politieman die haar kwam verhoren een zeer vriendelijke en geduldige man, en ze heeft het er goed vanaf gebracht.
Ook voor mij was het een beetje vreemd om door de gangen van het ziekenhuis te lopen met de politie in mijn kielzog, en de bezoekers van de andere kamers te horen fluisteren: "Kijk , de politie is daar, wat zou er daar aan de hand zijn, zou die van hiernaast iets uitgespookt hebben?"