Gisteren was het weer een moeilijke dag voor Greet. Het was weer een bad-dag, en ze moet nogal stevig afgeschrobd zijn, want de rest van de dag had ze pijn aan de plaatsen waar er nog restletsels zijn.Maar nog erger was het verdict van de weegschaal. Na het bad is de uitgelezen moment om haar te wegen, en ondanks het calorierijke dieet, en alle moeite die ze gedaan heeft om veel te eten, en alle snoepjes en koekjes en ander lekkers dat ze daarbij nog toegestopt krijgt van het bezoek , is ze niet bijgekomen, maar afgevallen. Erg deprimerend is dat.
Een vriendin die dan zelf nood heeft aan wat opbeurende woorden, Opa die naar het ziekenhuis moet, pijnstillers die maar niet willen helpen, het hele genezingsproces dat weer niet lijkt op te schieten, dat maakt het allemaal niet beter. Een dag met heel wat traantjes dus, en niet alleen van Greet.
Vandaag mocht het verband dicht blijven, en daardoor ging het al weer heel wat beter. Er is weer een planning die maakt dat ze opnieuw wat vooruit kan kijken.
Maandag volgt er nog een operatie aan een doorligwondje, en waarschijnlijk vrijdag aan het adem-gaatje. Dat is op dit ogenblik toegeplakt met een plakker die eruit ziet als een badstop, dus dat oogt een beetje vreemd. Hoog tijd dat daar ook verandering in komt.
2 opmerkingen:
Huil maar, Greet. En Ria, en al wie daar nood aan heeft.Je hoeft niet de hele tijd sterk te zijn.
Ik vind jullie onnoemelijk dapper, en zoals iedereen wens ik jullie één of ander mirakel toe, waardoor dat hele genezingsproces ineens met reuzensprongen vooruit gaat.
Dikke knuffel,
Els
Hier in het verre Aarlen wordt er nog altijd heel veel gedacht en meegevoeld met het langzame genezingsproces van Greet. Onze jongste dochter is anatomie aan hetstuderen voor het komende examen en ze toonde me eens alle beenderen die er in een been zitten en ik kon het niet laten aan Greet te denken en aan wat er allemaal met haar benen gebeurd is en dat het zeker een heel lange tijd moet nemen om dat weer allemaal terug z'n normale functie te geven na haar zwaar verkeersongeval. Ook met jullie de ouders voel ik mee en met de oma en de opa die ook problemen heeft. Het lijkt me allemaal zoveel tegelijkertijd voor jullie en jullie blijven nood hebben aan veel aanmoedigingen. Gaat die zon nu eens eindelijk wat feller voor jullie gaan schijnen? Dat wens ik Greet en jullie uit de grond van mijn hart toe!
Veerle
Een reactie posten