Dag 187

We hebben weer een beetje te hard geroepen gisteren. Als we luidop zeggen dat het zo goed gaat met Greet, dan loopt het weer fout.
Vandaag was weer haar dagje niet. Niet alleen moest ze vandaag weer in het bad, ze moest ook wachten tot de chirurg was komen kijken naar de toestand van haar verwondingen. Intussen moest het verband open blijven (pijnlijk), mocht ze niets eten, en moest ze aan de ademhalingsmachine blijven, wat dus ook betekent dat ze niet kon praten. En dan duurde het tot 4 uur voor de professor opdaagde. Je zou van minder balen.
En alsof dat nog niet vervelend genoeg was, is er ook weer een bacterie gevonden. We moeten dus weer in de schorten en de hele poespas.

Toch ook een klein lichtpuntje: er is zeer een katheder weggehaald, dus dat is weer een buisje minder.

Dag 186

De laatste dagen gaat het eigenlijk best goed met Greet. Bezoek uit Barcelona is natuurlijk goed voor het moreel. Maar er hebben zich de laatste tijd (gelukkig) ook geen nieuwe problemen meer voorgedaan en dat helpt natuurlijk ook.
Dit betekent niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. Om de twee dagen wacht haar nog altijd het ontsmettende bad, en omdat ze nu minder verdoving krijgt, voelt ze daar nu veel meer van. Het is geen pretje als de resterende wonden, en het nieuwe, nog fragiele huidje grondig worden afgeschuurd.
Morgen komen de dokters nog eens kijken of alles al voldoende is genezen voor de volgende stap: de eerste operatie aan haar bekken.

Dag 181

Opnieuw moeten we een tijd door, waarin er niet veel meer te doen valt dan afwachten. De resultaten van de laatste operatie zien er bevredigend uit, maar het duurt natuurlijk even voor alles weer volledig genezen is. Pas zodra dat achter de rug is, zijn we klaar voor een volgende stap.

Greets voornaamste taak op dit ogenblik bestaat eruit veel te eten, goed bij te komen en goed aan te sterken. Bij de laatste weging was er toch alweer 2,5 kg bij, dus ze is op de goede weg. Een tip voor wie ook een kilootje extra wil: ijsgekoelde banaan besmeerd met speculoospasta. En milkshake, milkshake, milkshake...

Dag 176

Op sommige dagen lijkt het alsof het allemaal eindeloos duurt, en dan plots komt er weer zo'n dag waarop er vanalles tegelijk lijkt te gebeuren.

De operatie van gisteren is goed verlopen en als er nu geen grote tegenvallers meer zijn, is hiermee een einde gekomen aan de serie huid-operaties. Plots zitten we in een nieuwe fase, waarin er sprake is van drukverbanden, nabehandeling en dat soort dingen.

En alsof dat nog niet genoeg is, werd vandaag ook de maagsonde weggehaald. Blijkbaar kan Greet nu genoeg eten, en komt ze voldoende bij, om het zonder dat buisje te kunnen stellen. Vanaf nu zitten er dus geen buisjes meer voor haar gezicht, en dat ziet er ineens een heel stuk beter uit.

En omdat ze dan toch bezig waren, zijn er ook ineens maar een aantal metertjes weer afgekoppeld. Nog even en ze heeft weer wat meer bewegingsvrijheid, zonder al die draadjes die haar letterlijk aan haar bed kluisteren.

Dag 174

De laatste dagen heeft Greet weer veel pijn. Er lijkt iets aan de hand te zijn met haar bekken.Waarschijnlijk een verkeerde beweging tijdens de kine, waardoor er binnenin iets gekwetst is. Er zal dus zeker binnen niet al te lange tijd nog een operatie hiervoor nodig zijn. Maar eerst moeten alle wonden dicht zijn, en daarvoor volgt morgen (hopelijk) de laatste grote stap, de laatste grote huidtransplantatie.
Duimen maar dat alles weer goed verloopt en dat ze er dan inderdaad voor een hele tijd van verlost is.

Dag 173

We zitten weer in een periode dat er niet veel verandering in de toestand van Greet te merken is. Geen spectaculaire stappen vooruit meer te melden, en gelukkig ook geen ernstige tegenvallers. Het genezingsproces gaat natuurlijk stillekes verder, maar soms is daar niet veel van te zien voor ons. Tijdens zulke periodes lijkt ons leven alleen maar uit wachten te bestaan. Wachten tot ook die laatste wonde voldoende genezen is voor de volgende (en hopelijk laatste) huidtransplantatie, wachten tot Greet voldoende kan eten om de sondevoeding volledig stop te zetten, wachten tot alle operaties (voorlopig) achter de rug zijn, zodat ook het buisje van de beademing kan weggenomen worden, wachten tot er weer eens een buisje of meterje niet meer nodig wordt geacht, en soms gewoon wachten tot het tinternet weer werkt...

Geduld... we hebben er al heel wat nodig gehad, en we zullen er nog veel meer nodig hebben.

Daarom zijn we blij dat de bezoekuren intussen wat versoepeld zijn, zodat we toch al niet meer moeten wachten in de wachtzaal, voor elk bezoek. Dat is toch al een beetje wachten minder.

Dag 169

Het is voor Greet zelf nog een beetje moeilijk om hier veel te schrijven, onder andere omdat ze nog niet echt rechtop kan zitten. Maar emailtjes zijn wel altijd welkom, ook al zal het nog niet mogelijk zijn om ze allemaal te beantwoorden.

Nu de wonden van Greet bijna volledig gesloten zijn (we verwachten nog 1 grote, en misschien nog 1 kleinere operatie), verlegt de aandacht zich opnieuw naar de binnenkant. De organen hebben grotendeels de draad weer opgenomen. De laatste dialyse is alweer enkele weken geleden, het eten gaat elke dag beter, en ze wint stilletjes ook weer aan gewicht bij. Wat op dit ogenblik nog zorgen baart is haar bekken. Iedereen had verwacht dat dat na zo lange tijd stil liggen wel zou zijn vastgegroeid, maar dat blijkt niet het geval. En dat maakt niet allen nog steeds lastig om rechtop te zitten, het blijft ook moeilijk om haar benen te beginnen bewegen en het zorgt voor de nodige pijn. We gaan er dus van uit dat dit de komende tijd aandachtspunt nummer 1 zal zijn.

Dag 166

De verwezenlijking van de dag: zelf wassen en tanden poetsen. Voor ons is dat iets dat we doen zonder erbij na te denken, maar voor Greet toch weer een hele prestatie.

Dag 165

Vanmiddag hebben we (mama en Kaat) Greet lang gezelschap gehouden. We hebben wat gebabbeld en naar onnozele VTM-programma's gekeken. We zaten samen te wachten op een seintje van de verpleegster, om te zeggen dat Greet klaar is voor de operatie. Zo konden we Greet wat moreel ondersteunen (en zij ons!). Rond 16 u werd Greet klaargemaakt en is ze naar de operatiezaal vertrokken.

Mooi getimed, want tegen het bezoekuur van 7, was Greet net terug op de kamer. Ze was nog wat dizzy van de verdoving. Ze was een beetje zoals een computer waarvan alleen het scherm afstaat. Haar hersenen waren al aan het werken, maar ze kreeg haar ogen nog niet open. Ze reageerde wel op alles wat we zeiden, met geknik. Lang heeft het avondbezoek niet geduurd, we hebben haar met rust gelaten, zodat ze nog wat kan bekomen van de (alweer geslaagde) operatie.

Dag 164

Het is nu eindelijk zover dat ook de nonkels en tantes, en de nichtjes en neven (waar blijven die eigenlijk?) op bezoek kunnen komen. Ook dat zorgt ervoor dat Greet er weer helemaal bij is. We kunnen terug plannen beginnen smeden voor het volgende familieweekend.

Hoe goed het Greet ook doet om bezoek te krijgen, het blijft nog steeds vermoeiend voor haar, zeker als er verschillende mensen tegelijk komen. Daarom hebben we een systeempje opgezet om bij te houden wie wanneer kan komen. Geef ons een seintje als je je wil inschrijven.

Voor morgen moeten jullie nog niet te veel plannen, want dat is weer een operatiedag. Tenminste, als alles weer niet wordt uitgesteld, zoals nog al eens gebeurd is, want de operatie is pas gepland voor laat op de dag. We beginnen af te tellen naar het einde van de reeks.

Danku

dag iedereen

heel veel dankjewels voor jullie lieve reacties!!!
de operatie aan mijn pols is goed verlopen, maar typen is nog steds een beetje moeilijk.

de zon schijnt binnen in mijn kamer en ik heb eigenljk wel zin om een frisse neus te gaan halen. ik moet nog een beetje geduld hebben...

dikke zoen
greet xxx

Dag 162

Wat een emoties een enkel kabeltje al niet kan teweeg brengen. Dat ene kabeltje dat erbij is gekomen, heeft meer reacties losgemaakt dan al de buisjes, draadjes en kabeltjes die al verdwenen zijn. Maar ja, het is dan ook het enige kabeltje dat over de hele wereld voelbaar is.

Maar ondertussen werken ook de dokters verder. Vandaag stond er een kleine operatie aan de pols op het programma. Ik had verwacht dat deze al achter de rug zou zijn tegen het bezoekuur, maar dat is niet helemaal gelukt. Ik was nog maar net bezig met het wassen en ontsmetten van mijn handen als de operatieploeg toekwam. Ik mocht nog een kwartiertje binnen, en dan werd de kamer omgetoverd tot een operatiekwartier, lag er overal steriel materiaal, en stond er minstens acht mensen rond haar bed. Zodra haar ogen wegdraaiden, heb ik me maar stilletjes uit de voeten gemaakt.

dag wereld!!!

joepie eindelijk internet in mijn kamertje!!!
vanaf nu dus ook weer electronidch bereikbaar!!

tot snel!!
greet

Dag 159

• Bokes met konfituur
• Yoghurt
• Macaroni
• Meloen
• Rijsttaart
• Groentemacedoine met hesp (met mayonaise)
• Fruityoghurt

Een volledige menu. Vanaf vandaag mag Greet alles eten, al is het voorlopig nog in piepkleine hoeveelheden. Maar dat moet beetje bij beetje meer worden. De bedoeling is om zo gauw het kan, de sondevoeding stop te zetten, en volledig over te schakelen op normale voeding. Dan is ze weer van een buisje verlost. Alleen de puddinkjes krijgt ze niet meer, want ze heeft laten weten dat ze die niet zo lekker vond. Maar morgen : tiramisu!!

Dag 158

Deze foto komt eigenlijk een half jaar te laat, maar we zetten ze nu toch maar op deze blog.

Greet heeft vandaag weer een operatie ondergaan en alles is goed verlopen. Ze was vanavond nog een beetje suf van de verdoving, en ook nog onder de indruk van haar bad vanochtend, dat ze bewust heeft meegemaakt en dat eigenlijk een pijnlijke ervaring was, als we het goed begrepen hebben (ze lag vanwege de chirurgie aan de volledige beademing dus was de communicatie niet veel soeps). Nog een paar operaties en we zijn er door.

Dag 157

Het was een lome dag vandaag. De nieuwe medicatie die ze vanmorgen hebben geprobeerd, is haar niet zo goed bekomen. In de plaats van eventjes te slapen, is Greet de hele dag van de kaart geweest. Een serieuze klop van de hamer, van dat ene heel kleine pilletje. Dat zullen ze haar geen tweede keer geven, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze de hele dag suf is.

We hopen intussen dat de bacterietjes weer bakzeil aan het halen zijn. Als het niet te druk is in de operatiezaal, komt Greet morgen ook nog eens aan de beurt. Maar het is nog afwachten, want er zijn vandaag veel nieuwe patiënten binnengekomen, voor wie een operatie misschien veel dringender is.