EMG

Vandaag was een spannende dag, het was tijd voor een EMG-onderzoek.
Dit is een onderzoek dat met electrische stimulering de werking van de zenuwen checkt. Dit was nodig omdat ik links een "dropvoet"heb: ik kan niet op eigen kracht mijn voet optrekken. En we wilden wel eens weten hoe dat zat, want ik kan die spier wel een klein beetje bewegen maar niet genoeg. Daarom moet ik een spalkje dragen in mijn linkerschoen. Niet zo'n zware last, maar toch, zonder zou leuker zijn.
Het onderzoek was best akelig: er werd eerst een electrode op mijn voet geplaatst, en dan gaf de dokter van op verschillende plaatsen op mijn been klein elektrische schokjes. Ik voelde die door heel mijn lichaam! Maar dat was nog niet het ergste.
Toen haalde ze een drie centimeter lange dunne naald tevoorschijn, die ook met haar computer verbonden was. Die stak ze helemaal in verschillende spieren.(Klinkt pijnlijker dan het is hoor.) Via de naald stuurde ze dan electrische schokjes naar de electrode op mijn voet. Als ik dan mijn spieren aanspande, konden we door het geruis van de computer horen of het signaal fatsoenlijk doorkwam. Al mijn spieren gaven een duidelijk geluid, behalve de spier die ik nodig heb om mijn voet op te tillen.
Dat betekent dus dat de grote zenuwtak die vanuit mijn ruggengraat vertrekt, niet beschadigd of geplet is, maar dat er ergens in mijn been toch een zenuwpje geraakt is.
Dat wordt dus een spalkje blijven dragen.