Vrijdag was het eindelijk zover: de dag waarop we allemaal zo lang hebben gewacht. Maar het is niet echt verlopen zoals gepland.
In de loop van de week had Greet pijn gekregen aan haar voet. Zoals je mag verwachten in een ziekenhuis werd dat direct onderzocht, en werden er foto's gemaakt om zeker te zijn dat er niks ernstig aan de hand was. Daarop was er niks te zien en tegen vrijdag morgen leek de pijn ook minder. En trouwens, een pijnlijke teen is niet iets waar Greet zich laat door tegenhouden. Maar in de loop van de avond werd de pijn heviger en als we goed en wel thuis waren, werd het onverdraaglijk. Zo erg dat we er zo snel mogelijk wilden naar laten kijken. En zo kwam het dat we de eerste officiële avond thuis doorgebracht hebben .... op de spoed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ik wens jou nog een heel mooi en goed leven toe!
Heb in het zelfde schuitje gezeten als gij.Met mijn fiets onder een vrachtwagen : 3 maanden brandwonden 7 maanden Pellenberg.Ik was toen 38 jaar.Dus ik weet in welke hel je hebt gezeten.Van af nu kan het alleen maar beter gaan.Lieve Groetjes.
Oh arme Greet! Hopelijk gaat het snel over. Geniet desondanks van het thuis zijn!
Als we het positief willen bekijken, dan kan je zeggen dat het eigenlijk al een hele stap voorwaarts is dat je naar de spoed kan gaan .... wat betekent dat je toch al bijna zo goed als zeker thuis zit.
Niettemin zal het een beetje een teleurtstelling geweest zijn. Zet je er over, kijk vooruit en .... put sterkte uit de mensen rond jou!
Greet,
Hopelijk moet je niet te lang op de spoed blijven of ben je al terug thuis. En kan je genieten van thuis te zijn.
Nog maar eens goede moed, ook voor je ouders en broer en zus.
Van harte,
marcel
Ik hoop dat ze je ondertussen kunnen helpen hebben en je weer thuis bent, zonder nog pijn te hebben!
Veerle
Een reactie posten