Joepie!! Vandaag kon ik eindelijk, na 10 maanden, weer doen waarmee ik in september geëindigd was: een terraske doen!
Het rolstoel rijden lukt elke dag een beetje beter, ik heb vandaag en gisteren wat kunnen koken tijdens de ergotherapie. Iets waar ik enorm naar uitkeek, na zoveel maanden naar S.O.S. piet en dergelijke te kijken en dan toch steeds weer die plateau ziekhuiseten voorgeschoteld te krijgen. Nu kan ik dus eindelijk mijn imago als taartenqueen weer opbouwen. En ik heb zelfs al een chocomousse gered van de ondergang.
En vanuit de rolstoel is een praatje slaan met andere mensen ook veel gemakkelijker dan uit een bed. Dus de voorbije week heb ik ook al kunnen kennismaken met enkele andere patiënten.
En vanavond ben ik dus voor de eerste keer met de rolstoel nar buiten geweest. Een ommetje rond het gebouw, eindelijk weer eens wandelen met ons hondje Inka, en daarna uiteraard, wat drinken op het terras van de cafetaria. Heerlijk, frisse lucht, wat zon op mijn snoet, naar de hertjes kijken (schattig!)....
Toen ik hier een maand geleden aankwam dacht ik niet dat ik dit al zo snel zou kunnen!
lang leve de vooruitgang!
Het rolstoel rijden lukt elke dag een beetje beter, ik heb vandaag en gisteren wat kunnen koken tijdens de ergotherapie. Iets waar ik enorm naar uitkeek, na zoveel maanden naar S.O.S. piet en dergelijke te kijken en dan toch steeds weer die plateau ziekhuiseten voorgeschoteld te krijgen. Nu kan ik dus eindelijk mijn imago als taartenqueen weer opbouwen. En ik heb zelfs al een chocomousse gered van de ondergang.
En vanuit de rolstoel is een praatje slaan met andere mensen ook veel gemakkelijker dan uit een bed. Dus de voorbije week heb ik ook al kunnen kennismaken met enkele andere patiënten.
En vanavond ben ik dus voor de eerste keer met de rolstoel nar buiten geweest. Een ommetje rond het gebouw, eindelijk weer eens wandelen met ons hondje Inka, en daarna uiteraard, wat drinken op het terras van de cafetaria. Heerlijk, frisse lucht, wat zon op mijn snoet, naar de hertjes kijken (schattig!)....
Toen ik hier een maand geleden aankwam dacht ik niet dat ik dit al zo snel zou kunnen!
lang leve de vooruitgang!
13 opmerkingen:
meid, je kent me niet maar de vooruitgang die je nu boekt is gewoon fantastisch. ik lees je blog (bijna) iedere dag en de energie die ervan uitgaat is niet onder woorden te brengen...
ik wens je uit het diepste van mijn hart het ALLERBESTE ! M
je doet dat geweldig, greet!
Ziet er echt geniaal uit
En je vlamt verder,
Geweldig!!
Allez Greet, gene Westmalle ?
hehehe :)
:)
Ik kan er ook niet van over, zo'n grote vooruitgang op zo'n korte tijd.
Bravo, Greet! Ik zou wel mee willen drinken hebben op jouw gezondheid maar zo'n Westmalle in het midden van de dag, dat is wel straf bier!!!
Veerle in Aarlen
amaai greet jij bent toch wel het wonder van alle wonders zenne. Het is niet te geloven.Wat ze in pellenberg kunnen is formidabel maar wat jij kunt is nog formidabeler :).
doe zo voort hé flinke meisje. dikke kus
marina
Wow, greet-kook-planeet! Ik weet wie er in het Guinness World Records-boek mag... onder de noemer: het snelst revaliderende krachtwijveke!
Ik vond het super vandaag! Je bent echt super :) xxx
Hoi Greet,
Ik ben één van de zovelen die je niet persoonlijk kent, maar ik ben op je site terechtgekomen omdat één van de verpleegkundigen op brandwonden mijn schoonmoeder is...(ikzelf ben ook verpleegkundige maar niet op GHB...) Ik volg je verhaal telkens weer met enorm veel verbazing en dan vooral over de vooruitgang die je boekt! Wie had er kunnen denken dat je nu al zo ver zou kunnen staan? Blijf dat zo goed doen meid! Heel mijn dienst duimt ondertussen voor u mee!
Heel veel groetjes en sterkte!
Annelies
CIAO GRETA!!!!!!!!!!!!!!!
finalmente possiamo salutarci di persona!
in questi mesi sono stata preoccupata per te:leggevo tutti i giorni il blog per avere tue notizie.
finalmente sono arrivate anche le belle notizie:stai meglio,BRAVISSIMA!!!!!!!
A presto,Ritanna.
Amai ge hebt daar wel een schoner zicht dan ik had in de concrete jungle genaamd het Gentse U.Z.!
En hertjes! Wij moesten het stellen met eenden en kiekens die de ergo meegebracht had. Maar bon, het gaat dus de goeie richting uit, fijn!
Ik herken de fases die je opsomt: dunne armpjes, benen niet op de grond kunnen zetten, fun it ain't. Maar het feit dat je vooruitgang boekt is goed. Je komt er wel!
Een reactie posten