Dag 5

Deze morgen snel een telefoontje gedaan. Greets toestand is vannacht mooi stabiel gebleven. Het was een nieuwe verpleegster, die haar nog niet eerder gezien heeft dus ze kon nog niet goed vergelijken. De andere hebben hard genoeg gewerkt bij haar bed. Tijd voor wat rust. We hebben veel bewondering voor de mensen die dagelijks rond haar bed aan het werk zijn. Het is een job die veel vergt, denk ik. Concentratie, inspanning, en ook emotionele kracht, want het is geen gelukkige afdeling. De mensen om twee uur en om zeven uur in de wachtzaal lachen niet. Ze staren naar de muur in de hoop dat daaruit het mirakel tevoorschijn komt dat hun geliefde redt. Hun blikken glijden af en toe naar mekaar, haken mekaar vast en dan verschijnt er een streep wanhoop. Intensieve is geen plaats om te vertoeven.
Maar toch denk ik dat de verplegers en verpleegsters hun werk graag doen, en elke verbetering van de patient mogen ze bijschrijven op hun palmares. En als ze dat dan mogen vertellen, de positieve boodschap, de verbetering hoe klein dan ook, dan stralen ze, en dan delen ze mee in de opluchting. Greet, jouw fanclub is uitgebreid met de hele intensieve afdeling.

15u10: Het mag niet altijd positief nieuws zijn, blijkbaar. Deze voormiddag is plots een sterke daling van haar bloeddruk opgetreden en een heel laag zuurstofgehalte in haar bloed geconstateerd, en na onderzoek van haar hart en een CT-scan was de voorlopige diagnose een vet embolie, een gevolg van de vele bekkenbreuken, waardoor er weefsel in de bloedbaan terecht komt en een verder gelegen bloedvat verstopt, iets wat dan vaak in de longen gebeurt. Als gevolg daalt de zuurtof in het bloed. Weinig dat we daaraan kunnen doen zei de arts, en de hoop is dat het niet meer voorvalt. Ze krijgt dus weer 100% zuurstof toegediend.
Dat is het soort nieuws dat een mens weer kan breken nadat hij weer veel hoop gevat had.
In de voormiddag hebben we haar fiets opgehaald bij de politie. Je vraagt jezelf af hoe ze dit heeft kunnen overleven.

19u45: Toch weer wat positiever nieuws. De zuurstoftoediening is terug gehalveerd, Greets toestand is weer beter. Ze ligt nu op haar zij, en als al die buisjes er niet waren zou je zeggen dat ze zalig ligt te dutten. Nier- en leverfuncties verbeteren langzamerhand en infusies worden afgebouwd. Wel verliest ze nog veel vocht.
Morgenvroeg moet ze nog eens naar de operatiekamer en dat zal weer een stressvolle tijd zijn, zeker gezien dat incident van deze voormiddag. De schrik zit er toch opnieuw in...