Ziezo, de halloweengekte is achter de rug. De ergotherapeuten kunnen rusten na enkele weken als kippen zonder kop rond gelopen te hebben met spinnen en uitgeholde pompoenen. En ze mogen trots zijn op hun werk, me dunkt, want het was echt waar de moeite. Een lange, anderhalf uur durende wandeling leidde ons langs allerhande grappige of akelige tafereeltjes, tussen de bomen sprongen hier en daar wat vreemde gedrochten tevoorschijn, onze toekomst werd voorspeld, en op het einde was er pompensoep en pompoentaart voor iedereen. Een geslaagde avond, dus.
En op algemene vraag, het geheime pompoentaartrecept:
nodig:
1 taartenbodem kruimeldeeg
150 gr bruine suiker
2 eieren
500 gr pompoen, gekookt, gepureerd en afgekoeld (dus vergeet dit niet op voorhand te doen)
1 dl room
1 el zoete cherry (eventueel)
1tl kaneel
en nog wat kruiden zoals nootmuskaat, gemberpoeder.. naar hartelust.
meng alles(buiten de taartbodem) goed door elkaar, giet het in de taartbodem (die je in een vorm gelegd hebt natuurlijk) en bak 40 min op 180 graden.
En smullen maar!
donderdag 29 oktober 2009
dinsdag 27 oktober 2009
donderdag 22 oktober 2009
stappen stappen stappen.
Nu ik tussen de baren kan stappen, is het oefenen heel wat gemakkelijker geworden. Geen gedoe met katrollen meer, maar hup - tussen twee oefeningen door- een rondje wandelen. En zoveel oefenen heeft zeker wel effect. En zo is er ook op andere vlakken vooruitgang.
Mijn linkerknie plooide tot nu toe niet zo goed dus had ik een speciale beensteun nodig in mijn rolstoel. Maar door er goed op te werken plooit hij al net genoeg om met mijn hiel op een gewone voetsteun te staan. Dus passen alle stukjes van mijn rolstoel eindelijk bij elkaar, en dat maakt alles wat gemakkelijk.
Vandaag bij het wandelen bedachten we: hmmm dit gaat eigenlijk bijzonder goed. Waarom proberen we eens niet een rollator! En dat ging!
Voor de kine-leken, een rollator is een soort karretjes met remmen en een mandje en een plankje om even op uit te rusten als je moe bent. Ideaal shopmateriaal dus. Prachtig.
Hoe langer hoe meer vooruitgang dus.
En dat moeten we vieren, en wat is een betere dag dan...mijn verjaardag!
Jaja zaterdag is het zover... ik word in een klap 22 én 23! Want vorig jaar sliep ik dus dat telt niet, ahja!~
Feest, dus!
Mijn linkerknie plooide tot nu toe niet zo goed dus had ik een speciale beensteun nodig in mijn rolstoel. Maar door er goed op te werken plooit hij al net genoeg om met mijn hiel op een gewone voetsteun te staan. Dus passen alle stukjes van mijn rolstoel eindelijk bij elkaar, en dat maakt alles wat gemakkelijk.
Vandaag bij het wandelen bedachten we: hmmm dit gaat eigenlijk bijzonder goed. Waarom proberen we eens niet een rollator! En dat ging!
Voor de kine-leken, een rollator is een soort karretjes met remmen en een mandje en een plankje om even op uit te rusten als je moe bent. Ideaal shopmateriaal dus. Prachtig.
Hoe langer hoe meer vooruitgang dus.
En dat moeten we vieren, en wat is een betere dag dan...mijn verjaardag!
Jaja zaterdag is het zover... ik word in een klap 22 én 23! Want vorig jaar sliep ik dus dat telt niet, ahja!~
Feest, dus!
vrijdag 16 oktober 2009
Halloween
Wie wil deelnemen aan de Halloweentocht
(28 okt. 18-20u, 2euro inkom, verkleden toegestaan)
Laten jullie iets weten?
Zo kan het taartenteamde hoeveelheden beter inschatten enzo.
Een kleine reactie hier graag.
dankoewel.
Greet en het ergo-team
(28 okt. 18-20u, 2euro inkom, verkleden toegestaan)
Laten jullie iets weten?
Zo kan het taartenteamde hoeveelheden beter inschatten enzo.
Een kleine reactie hier graag.
dankoewel.
Greet en het ergo-team
zaterdag 10 oktober 2009
vrijdag 9 oktober 2009
Joepie.
Vandaag en gisteren,
heuglijke dagen in revalidatieland.
Vanaf nu kan ik officieel stappen. Voor wie denkt het verkeerd gelezen te hebben: vanaf nu kan ik officieel stappen.
Gisteren wilden we bij de kine wat stappen met de aloude opstelling katrollen-looprek, dat wel redelijk gaat maar niet echt stappen is, eerder opgehangen je benen bewegen.
Maar het staplokaaltje was bezet, dus moesten we het doen met de middelen die we hadden. Dus besloten we maar eens te proberen of ik tussen de baren kan lopen. de baren, dat is : zoals in de films, weer leren lopen terwijl je je op je armen opduwt tussen twee balkjes. En guess what? Het lukte! Meer zelfs, die baren is meer een beetje als evenwicht, en een klein beetje extra steun. Dus zo liep ik vrolijk en gezwind de kinezaal door. joepie joepie, ik kan lopen zonder dat vervelend korset enzo. Het gaat zelfs beter nu, mits een beetje spalkjes die mijn dropvoetje mee omhoog houden. joehoew.
Maar daar stopt he ni hoor. Vandaag had mijn kinesist nog zo'n schitterend idee: Ze kwam mijn kamertje binnengewandeld met een looprekje. Ze zegt, Greet, zegt ze, ge ligt al veel te lang in u bed. Tijd dat ge er uit komt. En zo gezegd zo gedaan. Ik zette mij op de rand van het bed, stapte met mijn looprekje tot aan de rolstoel en plofte erin. Het ging uiteraard niet zo vlotjes als het hier staat, op de rand van mijn bed gaan zitten is op zich al een onderneming. Maar dus, voorlopig nog met een beetje begeleiding en binnenkort helemaal alleen: Greet komt uit haar bed. Hoera!
Vanaf nu mag ik dus 00k niet meer z0 veel in mijn bed liggen, m0et ik 00k altijd met de r0lst0el naar de kine k0men, en vaker recht zitten tijdens de dag. Tis verm0eiend, maar alleen maar d00r te 0efenen w0rdt het minder verm0eiend, ahja.
Verder heb ik vandaag een pompoen aangevallen én overwonnen ahja (als ik da nog ni kon). Soep van draaien zeg ik. En taarten bakken natuurlijk.
Tot zover het goede nieuws
hopla.
Vandaag en gisteren,
heuglijke dagen in revalidatieland.
Vanaf nu kan ik officieel stappen. Voor wie denkt het verkeerd gelezen te hebben: vanaf nu kan ik officieel stappen.
Gisteren wilden we bij de kine wat stappen met de aloude opstelling katrollen-looprek, dat wel redelijk gaat maar niet echt stappen is, eerder opgehangen je benen bewegen.
Maar het staplokaaltje was bezet, dus moesten we het doen met de middelen die we hadden. Dus besloten we maar eens te proberen of ik tussen de baren kan lopen. de baren, dat is : zoals in de films, weer leren lopen terwijl je je op je armen opduwt tussen twee balkjes. En guess what? Het lukte! Meer zelfs, die baren is meer een beetje als evenwicht, en een klein beetje extra steun. Dus zo liep ik vrolijk en gezwind de kinezaal door. joepie joepie, ik kan lopen zonder dat vervelend korset enzo. Het gaat zelfs beter nu, mits een beetje spalkjes die mijn dropvoetje mee omhoog houden. joehoew.
Maar daar stopt he ni hoor. Vandaag had mijn kinesist nog zo'n schitterend idee: Ze kwam mijn kamertje binnengewandeld met een looprekje. Ze zegt, Greet, zegt ze, ge ligt al veel te lang in u bed. Tijd dat ge er uit komt. En zo gezegd zo gedaan. Ik zette mij op de rand van het bed, stapte met mijn looprekje tot aan de rolstoel en plofte erin. Het ging uiteraard niet zo vlotjes als het hier staat, op de rand van mijn bed gaan zitten is op zich al een onderneming. Maar dus, voorlopig nog met een beetje begeleiding en binnenkort helemaal alleen: Greet komt uit haar bed. Hoera!
Vanaf nu mag ik dus 00k niet meer z0 veel in mijn bed liggen, m0et ik 00k altijd met de r0lst0el naar de kine k0men, en vaker recht zitten tijdens de dag. Tis verm0eiend, maar alleen maar d00r te 0efenen w0rdt het minder verm0eiend, ahja.
Verder heb ik vandaag een pompoen aangevallen én overwonnen ahja (als ik da nog ni kon). Soep van draaien zeg ik. En taarten bakken natuurlijk.
Tot zover het goede nieuws
hopla.
donderdag 1 oktober 2009
Halloween
Op woensdag 28 oktober organiseert het re-integratieteam van Pellenberg een Halloweenfeest!
Er is een spooktocht met allerlei activiteiten, griezelige hapjes en een feestje achteraf, dit alles op het prachtige terrein rond het ziekenhuis van Pellenberg.
En uiteraard is heel het parcour toegankelijk voor rolstoelen, ahja!
Iedereen is welkom,zeker ook kinderen.
dus
28 oktober 2009
van 18 tot 20 uur!
als je wil komen geef een seintje aan: marco.oggianu@uz.leuven.be
Ik zal er zijn!
Er is een spooktocht met allerlei activiteiten, griezelige hapjes en een feestje achteraf, dit alles op het prachtige terrein rond het ziekenhuis van Pellenberg.
En uiteraard is heel het parcour toegankelijk voor rolstoelen, ahja!
Iedereen is welkom,zeker ook kinderen.
dus
28 oktober 2009
van 18 tot 20 uur!
als je wil komen geef een seintje aan: marco.oggianu@uz.leuven.be
Ik zal er zijn!
Weer een stapje.
Het is hier de laatste tijd best moeilijk, een zwaar programma, slapeloze nachten, te veel om over na te denken... opgeven kan niet maar het is echt hard doorbijten om verder te gaan. Alle dagen zijn hier zo hetzelfde dat het moeilijk wordt nog iets leuks te vinden.
Maar we moeten verder, al is het zonder al te veel goesting. Ik kan hier niet altijd blijven liggen.
De volgende stap in het mobiliteitsplan is zelf in en uit mijn rolstoel kunnen klauteren. Maar dan moet ik natuurlijk rechtop kunnen zitten zonder steun un mijn rug. En ik dacht dat ik dat echt nog niet kon. Ik had er eerlijk gezegd een beetje schrik voor, omdat ik een deel van mijn buik- en rugspieren kwijt ben geraakt. Maar wonder boven wonder, gisteren bij de kine moest ik recht gaan zitten op de rand van mijn bed met een grote bal achter mijn rug. En toen leunde ik vooruit.... en zat ik plots helemaal recht. Uit mezelf. wow.
Maar we moeten verder, al is het zonder al te veel goesting. Ik kan hier niet altijd blijven liggen.
De volgende stap in het mobiliteitsplan is zelf in en uit mijn rolstoel kunnen klauteren. Maar dan moet ik natuurlijk rechtop kunnen zitten zonder steun un mijn rug. En ik dacht dat ik dat echt nog niet kon. Ik had er eerlijk gezegd een beetje schrik voor, omdat ik een deel van mijn buik- en rugspieren kwijt ben geraakt. Maar wonder boven wonder, gisteren bij de kine moest ik recht gaan zitten op de rand van mijn bed met een grote bal achter mijn rug. En toen leunde ik vooruit.... en zat ik plots helemaal recht. Uit mezelf. wow.
Abonneren op:
Posts (Atom)