op visite in gasthuisberg

Vandaag mocht ik, zoals elke week, nog eens terug naar mijn maatjes van de brandwondenafdeling van gasthuisberg. Ze houden daar graag mijn wondes (waar het trouwens steeds beter mee gaat, danku) nog een beetje in het oog, en geven dan instructies mee aan de verpleging van pellenberg.
Het is elke week een hele trip, met mijn bed de pendelbus in, maar zo zie ik ook eens wat anders dan het groen rond het ziekenhuis.
Terugkomen op mijn oude afdeling is altijd een beetje als een klas reünie, maar dan in één richting. Heel de ploeg daar wil natuurlijk weten hoe het met me gaat, en wat ik al kan, en "amai ge zijt al veel bijgekomen!" En het is leuk om te weten dat al die mensen die al die tijd zo goed voor mij gezorgd hebben, mij nog steeds willen opvolgen, maar ook -terecht- trots zijn op wat ze met mij hebben bereikt. Elke overwinning van mij is er ook eentje van hun. En uiteraard is het geweldig om nog eens eventjes te babbelen met iedereen die mij negen maanden lang omringd heeft.

Gisteren hebben we nog een beetje rolstoeltraining gedaan, en na het kine-uurtje was ik nog niet moe dus rolde ik (op slakkentempo weliswaar) door naar de ergo. En, joepie, ergotherapie is zoveel leuker vanuit de rolstoel. De bedoeling van ergo is om terug met dagdagelijkse dingen om te gaan. dus naast de fitness-zaal van de kine, staat in de ergo-ruimte een strijkplank, een wasmachine, een keukentje. Dus mocht ik gisteren voor het eerst eens zelf iets nuttigs doen: koffie zetten! het is moeilijker dan het lijkt, vanuit de rolstoel, maar het is toch al iets. Vanaf donderdag mag ik me echt laten gaan: dan beginnen we met de dessertjes :)