Héhé, ik heb een rustig weekendje achter de rug. Een beetje uitblazen van het sporten, een beetje langer uitslapen (of doen of je de verpleegster met het ontbijt niet hoort) , een heel klein beetje voor school werken (want ja, daar ben ik intussen ook alweer mee begonnen) en bezoekjes van de bomma en de oma, die het allebei niet kunnen laten eens te komen kijken hoe het met hun kleindochter gaat, en daarbij een heleboel lekkers toe te steken. Nog een paar kilootjes erbij!
Maar het is echt genieten, een weekendje rust. Want vorige week was er weer een groots moment. Iets waar ik, en ik niet als enige, al lang naar uitkeek, iets wat de dokters van gasthuisberg nog niet zo snel hadden verwacht: Ik heb eindelijk in een rolstoel gezeten!
Het begint nu met kleine beetjes, 20 minuutjes, dan een halfuur, en het zit ook nog niet allemaal even goed. Maar het is een heel verschil, eens zittend door de gangen geduwd te worden in plaats van in dat eeuwige bed...
Voorlopig heb ik nog een supersonisch model, met een speciaal opblaasbaar kussen, tegen het doorligwondje op mijn poep dat ook nog steeds niet dicht is, en zelf duwen gaat nog met heel veel moeite. Maar we bouwen het op, en binnenkort kan ik vrolijk en gezwind door de gangen sjeezen. Wat een opluchting , wat een vrijheid!
Ik heb het eindelijk ook eens over mijn hart gekregen om de hele blog te lezen. Ik wilde hier eerst nog een tijdje mee wachten, tot heel deze periode voorbij was, dat ik er op een andere manier op zou kunnen terugkijken. Maarja, mijn nieuwsgierigheid is natuurlijk veel sterker dan dat, dus kon ik het niet laten om beetje bij beetje terug te lezen, tot op die eerste dag.
En ja, dat lukte uiteraard niet zonder de nodige traantjes, maar niet om te lezen wat ze met mij allemaal hadden uitgestoken, daar had ik eerst wat schrik voor, maar uiteindelijk wist ik toch al zo goed als alles. Maar ik moest vooral huilen om die miljoenen reacties, van de meest onverwachte kanten. Oude en allerbeste vriendinnetjes, leerkrachten en medestudenten, verre familie en nichtjes en tantes, en zelfs zoveel onbekenden... Ik hoor zo vaak dat ik sterk ben, maar zonder jullie sterkte en steun was ik zeker nooit zo ver geraakt!
En ik heb nog een hele weg te gaan, en hoewel de vele reacties stilaan minder worden, weet ik toch dat er nog een heleboel mensen zijn die -al is het maar af en toe- toch nog eens aan mij denken, en steeds kijken of er niets nieuws staat op de blog. En daardoor ga ik steeds vooruit, om toch maar nieuwtjes voor jullie te hebben.
Heel erg bedankt allemaal!
21 opmerkingen:
En wees maar zeker dat iedereen de blog nog dagelijks checkt, oude vriendinnetjes meegerekend! Ik ben zo blij dat je nu zélf je blog aanvult Greet. Hip hip happy x
Hoi Greet,
Ik ben de opvang juf van de Kraal rijweg en mama van een vroegere klasgenoot van je zus Kaat. Neen je kent me waarschijnlijk niet echt maar ik volg deze blog al van het eerste uur. Sterk van je ouders om dit zo mooite verwoorden.
Je mag je rijk prijzen met zoveel vrienden, familie en lieve ouders en ook jij bent een heel sterke en moedige meid.Maar je bent sterk en je komt er wel.Geniet van het leven, het is de moeide waard en jij zal dat nu wel beamen he want je hebt ervoor moeten vechten.Nog heel veel moed en als het eens wat minder gaat lees je maar eens in deze blog dan weet je weer waarom je ervoor moet gaan!! Veel liefs en groetjes aan je ouders.
Marleen Van Minnebruggen
Beste Greet
dit is voor deze blog echt wel een 'historisch' bericht (naast een paar andere natuurlijk!) ... dat je nu voorzichtig terug in de tijd gegaan bent om het allemaal te weten te komen wat je hebt meegemaakt en nu zelf kan verwoorden wat dat met je doet.
Zo'n lange, moeilijke weg, maar wat een getuigenis van wat mensen voor elkaar kunnen betekenen!
Ook al wonen we op nog geen steenworp van elkaar, het is pas door je blog dag aan dag te volgen dat we jou wat beter hebben leren kennen. En geloof me vrij: we zijn echt onder de indruk van jou en je familie! We wensen van harte dat deze je deze zomer elke dag weer stappen (of moeten we zeggen 'zitten') kunt zetten.
groeten,
Trui en Johan (van aan de overkant van de Rijweg)
Liefste Greet,
Ik ben zo één van die onbekenden die vanaf de eerste dag trouw je blog volgt.Het doet mij zoveel plezier van je telkens weer beter en mooier te zien op de foto's die op je blog verschijnen.Zoals nu weer deze met je opa.
Ik zou je wel graag door die gang zien rijden in je rolstoel, wat een vooruitgang!
Doe maar goed verder en ik zal blijven uitkijken naar nieuws van je.
Veel liefs,
Veerle in Aarlen
Heei Greet,
Inderdaad fijn dat je hier nu zelf begint te 'spreken' op de blog! We zijn natuurlijk allemaal benieuwd naar hoe het met jou gaat, hoe jij de dingen ervaart en wat je erbij denkt en voelt. Want het is toch maar heel wat dat je hebt meegemaakt! 'k Vind het nog steeds een wonder dat je nog spring (beetje verkeerd woordje misschien)levend bent, oef!! Ik kijk ook nog elke dag hier hoor, vanop mijn bureautje op Davidsfonds. Goeie week gewenst daar in 't groene Pellenberg! Lekker zitten en (laten) rollen, het zijn de kleine'gewone' dingen die 'n mens superblij kunnen maken he : )
Ik blijf ook elke dag nog kijken hoor!! Ben blij voor je dat het zo goed doet!! veel succes meisje..
zoen x Malika
Ik ben een van die onbekenden die volgt sinds ik helemaal geshockt je verhaal las op de Leuvense stadsblog Leven in Leuven...
Succes daar! Hopelijk ben je binnenkort een even goeie chauffeur als ik ;-)
xxx
Daphné, Eiko en hulphond Valéas
Hoi Greet,
Blijven gaan hé.
Ik hoop je volgende zomer al kokend terug te zien hier op Heiberg, bij Koning Kevin, samen met Michiel en Liesbeth. Het legendarische kooktrio.
Laat die ergo maar komen, dan kan je zelf eens kookles geven misschien...?
Tot gauw!
Nele (Koning Kevin)
Ik ben ook één van die onbekenden die zich toch regelmatig afvraagt 'hoe het met Greet is'. We hebben enkele gemeenschappelijke kennissen, maar persoonlijk ken ik je niet. (maar ik heb je wel een kaartje gestuurd met het bloedgeven!!).
Blijven gaan meid, blijven gaan!!
Hier nog een onbekende die blijft meelezen!
Dat klinkt allemaal heel positief...goeie moed verder, je komt er wel ;)
lieve greetje ,
je bent een ongelooflijke meid. Elke dag kom ik hier piepen en elke keer bewonder ik je moed . In het begin was het vooral de ontzettende moed van je ouders en je zus en broer,die ik waardeerde. Maar nu ben JIJ het die zoveel mooie en sterke dingen schrijft. Jullie zijn allemaal fantastistische mensen . Lieve greet, ik kreeg tranen in mijn ogen hoe je het allemaal verwoordde dat je alles gelezen had. Ik was daar diep in mij bang voor maar ook 'dat' heb je weer zo goed gedaan. Het moest er eens van komen. Het is ook een vorm van verwerking. Lieve greet, het 'zitten' is weer een grote stap in de goede richting. Ik wens je zoveel moed en ik geef je een dikke knuffel . Er is er ook eentje bij voor kaatje :).
zoveel liefs van marina ( de schoonmoemie van siscatje)
hey greet moest de groeten doen van vol blaren staande jari die zaterdag zijn sportproeven bij kvk tienen gedaan heeft 5x400 lopen 5x200 lopen en dan 10x100 meter waarvan de laatste 2 sprint met pauzes van 2 min na de proeven die ze elke 3 maand moeten doen lag hij als ne regenworm op het gras veld op 19 augustus begind de competitie voor jouw scoord hij een greetgoal zei hij eentje met veel lawaai ik stuur je dan de foto,s door xx van miss vendeuse joy en crazy tecno tomorrowland paco xx aan iedereen je oude buurvrouw mich
Zeg Greet, we zijn er nog hoor !!! Elke dag kom ik kijken of er nog nieuws is... Ik kijk ook uit naar nieuwe foto's.
Bij deze nog eens een dikke proficiat met de sprongen vooruit die je maakt. Volhouden hé, ook al is het eens wat moeilijker.
Ook de groeten aan je ouders die nu terug een zon zien schijnen door jouw stralende glimlach !!
Voor jou een totaal onbekende Chantal.
Rolstoel.. Dat betekend dan rolstoelwedstijd in de gangen binnenkort ? :p xxxx
Ook hier een onbekende. Heb de link van je verhaal gevonden op een poster op kot als reclame voor de fuif, waarbij in't kort stond wat er gebeurd was. Sindsdien kom ik ook regelmatig 's piepen. Proficiat met je vooruitgang! Heel veel mensen leven mee!
Hey Greet,
T' is niet omdat er minder reaktie komt dat je minder gevolgd wordt!
Ook ik lees nog elke dag! . Langs deze weg wil ik je heel veel positieve energie toegesturen!
Marijke( van de leo meulemansstraat)
Greetje, Greetje toch,
Jij blijft ons maar verbazen.
En je blijft maar tranen losmaken. In het begin van verdriet. Later van opluchting. Nu weer van ontroering en van blijdschap.
Familieweekend in Maastricht komt in zicht! Op de krukken door de Kazematten. En als deszsert: chocomousse van Greet. Dubbele portie, voor alles wat we hebben doorstaan.
je bent een taaie, dappere dame, en ik hoop dat je weet hoe graag we je allemaal zien.
Hoi Greet,
Het is inderdaad geweldig om na al die tijd weer jou aan het woord te zien. Ik heb je blog in Ecuador en Italië ook altijd gevolgd, net als deze, zij het met andere gevoelens natuurlijk. Het moet inderdaad veel emoties los gemaakt hebben om te lezen wat er allemaal met jou gebeurd is en hoe je ouders het allemaal beleefd hebben, dat is zelfs voor een totale buitenstaander even slikken. Doe zo voort, je bent fantastisch bezig! xx
Ohja Greet! Ook dit 'oude' vriendinnetje checkt je blog nog elke week! Zo leuk dat we nu ook berichtjes van jou te lezen krijgen! Blijven gaan raks sharki queen!
Kim xx
Greetje!
Oude klasgenoot laura hier!
Ik blijf deze blog checken tot ik weet dat je weer vrolijk rond dartelt tussen je vrienden en familie! Als ik mijn kleine kindjes op de NIC verzorg, vertel ik hen vaak van Greate Greet, fluister ik in hun oortjes dat het KAN!!
En ik moet je trouwens ook heel hard bedanken van de vroedvrouwen voor ecuador, jouw foto's pronken op hun standjes, en hebben al veel positieve reacties gekregen.
Blijven gaan kleine grootse!
Greet!
Wat had je nu gedacht?
Natuurlijk checkt uw 'nichtenbrigade' de blog!
Wacht maar tot de nichtendag aanbreekt!
Dikke kus,
Hanne
Een reactie posten