7u: We zijn de nacht doorgekomen zonder het gevreesde telefoontje van het ziekenhuis.
Door de massale bloedtransfusies die ze heeft gekregen, nemen de kansen op complicaties wel heel erg toe, dus bellen we zosnel mogelijk even naar het ziekenhuis. Alles was vannacht inderdaad stabiel, alhoewel men haar aan de nierdialyse zal moeten leggen.
14u: Wanneer we naar haar toe kunnen, krijgen we te horen dat ze vanmorgen is wakker geworden, dat ze reageerde op de vragen die ze haar stelden, en dat ze haar handen en voeten kon bewegen. Goed nieuws dus. Veel beter dan we hebben durven hopen. En ook dat de nierdialyse voorlopig nog niet echt nodig is. Maar dat betekent niet dat ze uit de gevarenzone is. Ze begint zichtbaar op te zwellen in haar gezicht. Dat heeft ze natuurlijk nog al eens gedaan, maar deze keer is dit wel een teken dat haar nieren niet meer zo goed meewillen. Om haar veel pijn te besparen, is ze sterker verdoofd.
19u: Er zijn nog complicaties bijgekomen. Haar longen geven nu problemen, de druk van de verbanden op haar ingewanden maakt het haar moeilijk om te ademen en bovendien is er vocht tussen haar longen gekropen zodat haar longvolume nog verder afneemt, daarom is extra zuurstof gegeven en de druk verhoogd en een bijkomende drainage aangelegd. De dialyse lijkt nu ook helemaal onontkoombaar. Morgen moet ze nog eens onder het mes, zoals we al wisten, en als alles goed zit starten ze daarna pas de dialyse.
Wij klampen ons vast aan het goede nieuws van vanochtend, en aan het feit dat ze in het beste ziekenhuis van het land is, waar ze dit soort problemen zeker de baas moeten kunnen.
Zoals ze daar ligt, een verwoest lichaam verborgen onder de lakens. We proberen onszelf en haar moed in te praten, vooral onszelf dus, maar misschien hoort ze ons en gebruikt ze die woorden om te vechten tegen haar verwondingen, om sneller te genezen, om langer bij ons te blijven.
Toch ook nog een beetje goed nieuws: de hoeveelheid serum die ze moet krijgen wordt steeds minder.
We maken ons op voor een nieuwe onzekere nacht.
We zijn heel blij met de vele steunbetuigingen die we al gekregen hebben, van de familie en van de vrienden. We hebben er echt veel aan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Via deze weg wil ik graag Greet en jullie, haar familie, aanmoedigen om de moed niet op te geven. Greet meisje, blijf vechten, ik, en ongetwijfeld heel veel andere mensen denken aan je en hopen mee.
Veel meelevende groetjes en heel erg veel sterkte toegewenst, Magali (een oude klasgenoot)
Hallo Luc en Ria,
Ben kwam vrijdagavond thuis van zijn werk met het bericht dat Greet was opgenomen in het ziekenhuis na een ongeluk!We waren verontrust en Eva is gaan kijken op het face book van Greet, zo kwam ze op jullie blogg. We lazen wat er allemaal aan de hand is met Greet en hoe dit verschrikkelijk verontrustend moet geweest zijn voor jullie!
We willen jullie laten weten dat we met jullie meevoelen en veel aan Greet denken.
We wensen jullie veel sterkte en hopen op een zo goed mogelijk herstel voor Greet.
veel lieve groeten van,
Vicky en Ben
Hoe surreëel is dit allemaal niet zo plots,... In elk geval veel sterkte en moed voor de familie en natuurlijk voor Greet: blijven gaan meisje! 100% fan in elk geval
Een reactie posten