Fioew, uitgeput lig ik weer in bed na een sessie armspieroefeningen. Ik moet en zal Kaat verslaan in de volgende armworsteling. En op krukken lopen. En mezelf rechtduwen in bed. Ze zijn broodnodig die armspieren. Ik begin dan ook hoe langer hoe meet op een zwenkampioene te lijken, met mijn schouders, die zeker drie keer zo dik zijn als toen ik hier 4 maand geleden toekwam.
Nu ik kan stappen is mijn programma heel wat zwaarder geworden. Gedaan met naar de kine met het bed, rustig liggend oefeningen doen. Vanaf nu is het stappen stappen en nog meer stappen. Tussen de baren, trapje op, trapje af, op de loopband, steeds sneller en sneller, op de gang, met een looprekje of rollatortje...
En, vanaf nu doe ik ook aan sport: geen wii-spelletjes meer (helaas, twas nog zo leuk) maar rolstoelbehendigheid (op de achterste banden balanceren is écht spannend) en evenwichtsoefeningen: dat is rechtstaan, handen lossen, en dan pingpongen of ballen naar de basketring gooien of petanquen. Akelig, als je meer dan een jaar niet meer alleen gestaan hebt. Ik gebruik spieren die ik al lang niet meer gebruikt heb. In mijn voeten.
Mijn dagen zijn dus goed gevuld, en best vermoeiend, en voor de rest: slapen slapen slapen. Heerlijk.
6 opmerkingen:
Je doet het geweldig Greet. Ik volg je verhaal van bij het begin en ben al altijd blij geweest met elke stap die je zet. Doe zo voort!
precies zoals 'mijnjongen' zegt: wij zijn blij met elke stap die je zet. dus kan je denken hoe - stapstapstapopderolband - blij je ons nu maakt.
Blijven stappen dus.
greetje toch..je hebt een doel en daar ga je voor ........ Je ' gaat' ook letterlijk. Je maakt ' het wonder' altijd maar groter en groter. Je kunt het !!!!!!!!!!! Fantastisch. Veel moed voor je stapoefeningen hé. en een kusje voor jou en je zusje
marina
"zie ze gaan, zie ze gaan, met haar basketslofkes aan"
kei goe bezig!! wat een evolutie!!
veel succes met het armworstelen, basketten, petanquen,...!!
http://www.youtube.com/watch?v=CmyUkm2qlhA
just keep walking!
Geweldig goed zijt gij.
xxx
Hey Greet,
Ik volg deze blog al van het begin, de pieken en dalen. Het geeft een ander moed in het algemeen, de kracht dat een mens bezit.
Paar weken geleden ben ik zelf aangereden door een bestelwagen en ik op de fiets. Ik heb zeer veel geluk gehad, dat besef ik al maar meer. Ik ben 'gelukkig' gevallen. De dagen in het ziekenhuis worden korter. Hoe wel ik nog wat zal moeten revalideren.
Ik wil maar even zeggen, het ga je goed! Je hebt steun tot aan de andere kant van deze aardbol.
Een reactie posten