Twee dagen geleden kregen we het spijtige bericht dat kapper Glenn na 4 maanden het gevecht tegen de bacteriën verloren heeft. Samen met nog een andere vrouw (waarmee het gelukkig wel heel goed gaat en die samen met mij aan het revalideren is) waren wij de drie "erge gevallen" van de afdeling brandwonden in Gasthuisberg. Dan doet zo'n berichtje je toch wel iets. Ik was gisteren nog op gasthuisberg, en ik kan me voorstellen dat het voor hen ook een harde klap was. Na zoveel maanden samen vechten, proberen alles weer in orde te krijgen, en hem dan toch verliezen...
Kaat zei gisteren nog: ongelooflijk hoe een enorme vrachtwagen en een mini-bacterietje hetzelfde kunnen aanrichten. En ongelooflijk dat ik het dan toch overwonnen heb. Zo zie je maar, een jong lichaam kan veel. En de dokters en verpleging kan uiteraard ook enorm veel. En samen kom je er vaak, maar spijtig genoeg niet altijd...
Hier gaat het revalideren stilletjes verder. Met de wondjes op mijn benen gaat het de laatste dagen wat achteruit, hoewel het er vorige week zo goed uitzag. Maar de nazorgverpleegster van gasthuisberg stelde me gerust dat dit allemaal normaal is. Het zal nog een hele poos duren eer mijn huid weer helemaal sterk is, en in de tussentijd zal het wat met ups en downs verlopen.
Maar er is ook goed nieuws: de eerste keren dat ik rechtstond moest er altijd wat opvulling onder mijn linkerhiel gestopt worden, omdat het ene been zeker 10 cm korter was dan het andere doordat mijn bekken nog niet helemaal op zijn plaats zat.
Maar door het vele rechtstaan is mijn bekken blijkbaar weer langzaam naar de juiste plaats verschoven, en kon ik vandaag met gemak 20 minuten rechtstaan, met mijn twee voeten plat op de grond. Dus dat gaat het leren lopen er in de toekomst alleen maar gemakkelijker op maken. Ze hebben dan ineens een nieuwe foto genomen van mijn bekken. Dus nu is het spannend afwachten op de resultaten.
En ook mijn spierkracht is intussen heel wat toegenomen. Het is duidelijk zichtbaar aan de omtrek van mijn armen, die nu ongeveer twee keer zo dik zijn als toen ik hier aankwam. Maar van de week wist de kinesiste mij te vertellen dat de gewichten die ik voor de verschillende oefeningen moet heffen, ook al verdubbeld zijn. Dus het gaat vooruit.
Maar nu mag ik rusten en genieten van een welverdiend weekend, en hopelijk ook een beetje van de zon. Prettig weekend iedereen!!
Kaat zei gisteren nog: ongelooflijk hoe een enorme vrachtwagen en een mini-bacterietje hetzelfde kunnen aanrichten. En ongelooflijk dat ik het dan toch overwonnen heb. Zo zie je maar, een jong lichaam kan veel. En de dokters en verpleging kan uiteraard ook enorm veel. En samen kom je er vaak, maar spijtig genoeg niet altijd...
Hier gaat het revalideren stilletjes verder. Met de wondjes op mijn benen gaat het de laatste dagen wat achteruit, hoewel het er vorige week zo goed uitzag. Maar de nazorgverpleegster van gasthuisberg stelde me gerust dat dit allemaal normaal is. Het zal nog een hele poos duren eer mijn huid weer helemaal sterk is, en in de tussentijd zal het wat met ups en downs verlopen.
Maar er is ook goed nieuws: de eerste keren dat ik rechtstond moest er altijd wat opvulling onder mijn linkerhiel gestopt worden, omdat het ene been zeker 10 cm korter was dan het andere doordat mijn bekken nog niet helemaal op zijn plaats zat.
Maar door het vele rechtstaan is mijn bekken blijkbaar weer langzaam naar de juiste plaats verschoven, en kon ik vandaag met gemak 20 minuten rechtstaan, met mijn twee voeten plat op de grond. Dus dat gaat het leren lopen er in de toekomst alleen maar gemakkelijker op maken. Ze hebben dan ineens een nieuwe foto genomen van mijn bekken. Dus nu is het spannend afwachten op de resultaten.
En ook mijn spierkracht is intussen heel wat toegenomen. Het is duidelijk zichtbaar aan de omtrek van mijn armen, die nu ongeveer twee keer zo dik zijn als toen ik hier aankwam. Maar van de week wist de kinesiste mij te vertellen dat de gewichten die ik voor de verschillende oefeningen moet heffen, ook al verdubbeld zijn. Dus het gaat vooruit.
Maar nu mag ik rusten en genieten van een welverdiend weekend, en hopelijk ook een beetje van de zon. Prettig weekend iedereen!!
Oh, en ik heb mijn lenzen weer in. Véél beter en ik voel me in een klap heel wat minder ziek.
5 opmerkingen:
Greet, dat is zo'n goed nieuws van je vooruitgang! En nu je terug je lenzen hebt ben je zoals op al die mooie foto's die je ouders al die maanden op deze blog plaatsten. Dat vind ik geweldig.
Ja, ik las in de krant over die kapper en zeggen dat jij samen met hem in Gasthuisberg op de brandwondenafdeling lag.
Jou hebben de wonden niet kleingekregen!Maar je hebt toch wel heel hard moeten vechten, hé!
Geniet maar flink van een weekendje rust,en maandag weer verder oefenen.
Die chocolaatjes zagen er sympathiek uit. Ik ben verbaasd te lezen welke leuke activiteiten ze je daar laten doen in Pellenberg.
Veerle in Sterpenich ( Aarlen)
Fantastisch Greet dat je zo vooruit gaat en "groeit". Dat komt allicht door die vele vele fans die voortdurend aan je denken (alhoewel, ik geef toe, nu wat minder dan maanden geleden).
Geniet van al het lekkers en laat ze daar in Pellenberg maar eens zien waartoe jij in staat bent.
Groetjes, Marina, een trouwe supporter
Greet, ik ben zo onhandig met computers en zo een domme gebruiker dat ik niet weet waar dat "griezelsteenje" vandaan komt. Help! ik krijg het niet weg. Ik ben maar gewoon een moeder, helemaal niks om van te griezelen. Sorry. Nog eens proberen...
Amaai, op die laatste foto ziet ge der echt super goed uit!
Blijven gaan hoor Greet, ik blijf aan je denken.
Groetjes en veel sterkte,
Vee
wat lenzen tegenwoordig toch wel niet kunnen doen, een lamme laten lopen ... :o ;) maar k'hou ook van mijn lenzen dus k versta je helemaal :p
Een reactie posten