Wat een zenuwslopende dag was het weer vandaag. Het afwachten met de telefoon dichtbij, het telefoneren om te weten of ze al terug was, de lange wandeling met een klein hartje door de "gang der zuchten", allerlei deja-vue-gevoelens doken weer op. En dan duurde het ook nog eens zo lang voor we wisten hoe de operatie verlopen was. Greet was al om 10 uur naar de operatiezaal gebracht, maar toen we om 5 uur op haar kamer aankwamen, was ze nog steeds niet terug. Dus nog langer wachten, tot de dokter zijn ronde deed, en ons eindelijk kon gerust stellen, met de melding dat de operatie goed verlopen was en dat ze alles hadden kunnen doen wat gepland was. Haar buik ziet er weer terug een klein beetje beter uit.
Pas om half 8 was ze dan eindelijk zelf daar, nog heel bleek en een beetje misselijk, maar tegelijk ook met een stralende glimlach.