Dag 211

De dokters zeggen geregeld tegen Greet dat ze zich wat vaker boos moet maken. Reden genoeg natuurlijk, maar ze is nu eenmaal geen boze, en dat doet ze dus niet. Maar toen ze vanmiddag kwamen zeggen dat haar operatie zou worden uitgesteld omdat "er iets was tussen gekomen", werd het haar toch teveel, en heeft ze dat ook goed duidelijk gemaakt. Dat moet indruk gemaakt hebben, want even later kwam er al iemand melden dat de planning weer veranderd was, en dat ze als volgende patiënt aan de beurt zou komen, twee uur eerder dan oorspronkelijk voorzien. Ik mocht nog net een kusje geven, en dan werd ik de kamer uitgegooid, en werd Greet in zeven haasten klaar gemaakt voor de operatie.
Precies drie uur later was alles achter de rug, en kon ze terug naar haar kamer. Er zit nu een stevige schroef tussen haar beide heupvleugels, en dat zou voorlopig voldoende moeten zijn om rechtop te gaan zitten en oefeningen te gaan doen met haar benen.
De operatie is vlot verlopen, zonder dat er weer een heleboel extra buisjes nodig waren, en ze was al heel vlug terug wakker. Tegen de tijd dat wij bij haar waren, kostte het nog teveel moeite om haar ogen te openen, maar ze was wel wakker en voldoende bij de pinken om aan de stem van Roel te horen dat hij gisteravond naar een feestje was geweest.

Wij hebben intussen ook nog een verzoekje. Zondag avond kunnen wij zelf niet op bezoek gaan, dus zij we op zoek naar iemand die Greet in onze plaats gezelschap wil gaan houden. Als je daar zin in hebt, bel ons dan even.

Dag 208

We hebben beloofd om tijdig te laten weten wanneer Greet zal worden geopereerd, en uit het feit dat we nog niks hebben laten weten, kunnen jullie wel afleiden dat we het zelf nog niet wisten. Maar nu is het zover, de beslissing is gisteren genomen. Greet is er helemaal klaar voor en de operatie is gepland voor vrijdag. We kijken er allemaal naar uit maar vooral Greet zelf want ze is het grondig beu om de hele tijd plat te moeten liggen en ze wil eindelijk eens terug zitten. Intussen is haar appetijt helemaal weer op peil en kan ze weer normale hoeveelheden aan.
Meer nieuws houden we voor vrijdag.

Wijk voor de fiets

We ontvingen volgend bericht van de Fietsersbond Herent:

Op 30 mei fietsen we voor meer fietsveiligheid onder de slogan: WIJK VOOR DE FIETS.

Als Steun voor Greet Nelles die na haar ongeval in september stilaan uit haar dal kruipt.

Als uiting van solidariteit met Sander en Marie-louise die vorig jaar het verkeer niet overleefden.

Uit bezorgdheid voor de vele honderden dagelijkse fietsers tussen Herent en Leuven.

Met minder dan 200 mensen uit Herent mogen we op deze happening niet zijn.

Daarom deze oproep om mee te trekken aan de kar en vooral zelf te komen fietsen.

14 u. verzameling aan het statioin Van Herent.

Aansluitend uitreiking van de fietstrofee 2009 aan de meest fietsvriendelijke organisatie.

14.10 u. vertrek naar het martelarenplein.

15 u. Samenkomst met fietsers uit alle omliggende gemeenten met overhandiging van het fietsmanifest aan politieke verantwoordelijken.

aansluitend rijden we in groep naar het wereldfeest in Leuven.

De terugrit gebeurt individueel.

Dag 204

Eindelijk, eindelijk is de chirurg langs gekomen, om te zien of Greet al voldoende hersteld is om de volgende operatie aan te kunnen. We hebben er lang op moeten wachten, maar vandaag heeft de professor een gaatje in zijn drukke agenda gevonden.

Het is nu beslist dat de operatie aan haar bekken zeker voor volgende week zal zijn, maar we weten nog niet precies welke dag. We hopen op dinsdag, maar anders waarschijnlijk vrijdag. We houden jullie op de hoogte.

Intussen heeft Greet een full time job aan eten, en oefenen en trachten bij te komen. Elke calorie wordt zorgvuldig genoteerd, en als ze ook maar een beetje te weinig gegeten heeft, krijgt ze de volgende dag een dubbele portie fruitpap-met extra-calorieën. Ze ziet er alweer heel wat steviger uit, maar volgens de weegschaal van het ziekenhuis komt ze nog niet snel genoeg bij. Eten is echt werken geworden.

Dag 199

Pasen vandaag, en ook de kamer van Greet is helemaal in paassfeer. Gisteren hebben de verplegers haar bed volgehangen met helgele elastieken. Het is de bedoeling dat ze zo haar armspieren kan trainen terwijl ze televisie kijkt. Maar intussen heeft dat ook een heel feestelijk effect, alsof er paasslingers zijn opgehangen.

Vrijdag is het buisje voor de beademing definitief weggehaald. Gedurende een dag heeft ze nog wat extra zuurstof gekregen via een "neusbrilletje", zodat ze eruit zag zoals alle zieken in een Amerikaanse film. Maar ook dat is nu al niet meer nodig. Het gewoon ademen lukt weer prima, hoewel het gaatje maar langzaam dichtgroeit. Na bijna 150 dagen lukt dat niet meer vanzelf, en zal er waarschijnlijk nog een kleine ingreep nodig zijn om dat te verhelpen. Maar toch: weer een buisje minder, weer een beetje zelfstandigheid meer.

Dag 195

Onze bezoekjes in de namiddag duren nu steeds langer. Maar de verzorging moet intussen natuurlijk wel doorgaan. En zo kwam het dat we vandaag moesten assisteren wanneer de kine-ploeg langs kwam. Ploeg ja, inderdaad, want er komt nogal wat bij kijken om Greet haar oefeningen te laten doen.

Haar lichaam moet stilaan terug wennen aan een verticale houding in de plaats van horizontaal. Daarom wordt ze met kabeltjes en buisjes en al overgeplaatst op een tafel, die dan voorzichtig en trapje voor trapje overhelt tot Greet bijna rechtstaat. Zo moet ze dan blijven zolang ze het kan verdragen. Als de pijn te hevig wordt mag ze weer wat platter, even rusten, en weer omhoog. De bedoeling is om dit ritueel regelmatig te herhalen tot ze weer echt op haar eigen benen staat, en kan beginnen te leren stappen.

Het is geen pretje om dit te moeten aanzien, en voor Greet zeker niet om te moeten meemaken. Maar tegelijk ben ik toch ook wel trots omdat ze zo goed vooruitgaat, dat ze zo op haar tanden kan bijten in haar strijd om vooruit te gaan, en dat ze complimentjes krijgt van de kinesisten omdat ze zo gemotiveerd is.

Dag 190

Voor wie het na de hint van gisteren nog niet door had: Oma had natuurlijk gelijk: het hele pruikenverhaal was een grapje. We hebben het hier al eens eerder gezegd: Greet is haar gevoel voor humor ondanks alles niet verloren. Een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken.

Het was wel waar dat ze heel wat haren kwijt was, maar die zijn mooi aan weer aan het bijgroeien. En natuurlijk heeft ze af en toe ook wel een dag dat ze zich niet zo goed voelt, en dat ze verdrietig is om wat haar allemaal overkomt, maar alles bij elkaar blijft ze verbazend dapper.
Greet was wel erg blij met alle reacties die ze op ons grapje heeft gekregen, dus je kan haar nog altijd plezier doen met een kaartje of een mailtje.

De waarheid is dat alles eigenlijk goed vooruit gaat, en er stilaan zelfs sprake is van naar huis gaan. Vandaag hebben ze haar ademhalingsbuisje vervangen door een dunner exemplaar, zodat het extra gaatje dat ze nog altijd heeft kan beginnen toe te groeien. We hopen dat dat binnen afzienbare tijd helemaal weg zal zijn.

Dag 189

Greet heeft een inspuiting gekregen met visapril, een sterk haargroeimiddel. Probleem opgelost

Dag 188

Na de rotdag van gisteren, volgde er vandaag weer een nieuwe tegenslag. Greet is tijdens de afgelopen maanden heel wat haar verloren. Wij hadden erop gerekend dat dat in de loop van de tijd wel terug zou groeien, maar vandaag is de ziekenhuiskapper langs geweest om de maat te komen nemen voor een pruik. En dat ziet Greet eigenlijk helemaal niet zitten. Ze zit dus wel een beetje in de put. Alle steun die jullie haar kunnen sturen is dus welkom, via een reactie hier, of een emailtje, of nog beter, via een ziekenhuis-e-kaartje.

Voor ons zitten de morele oppeppers op het culinaire vlak. Telkens wijzelf iets op het menu staan hebben dat wat exotischer is dan wat de ziekenhuiskeuken levert (en wie ons kent weet dat dat vrij vaak is), brengen we een portie mee voor Greet. Paella, mousaka of quiche gaann er heel wat beter in dan aardappelpuree met vlees en slappe groenten.

De operatie aan het bekken is intussen gepland voor over ongeveer twee weken, dus ofwel volgende week vrijdag, ofwel de dinsdag daarna. We kijken ernaar uit want dan kan de echte revalidatie starten.